Στα τέλη της επόμενης εβδομάδας αναμένεται να πραγματοποιηθεί η πρώτη πολυαναμενόμενη συνάντηση ανάμεσα στον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump και τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin,
μια Σύνοδος Κορυφής που έχει ήδη επιβεβαιωθεί από το Κρεμλίνο, χωρίς
όμως να έχουν γίνει γνωστές κρίσιμες
Η συνάντηση των προέδρων της Ρωσίας και των ΗΠΑ, Vladimir Putin και Donald Trump μπορεί να αναμένεται στο τέλος της επόμενης εβδομάδας, δήλωσε πηγή με γνώση του ζητήματος στο Tass.
«Η συνάντηση είναι δυνατή στο τέλος της επόμενης εβδομάδας», είπε χαρακτηριστικά σκιαγραφώντας την 15η ή την 16η Αυγούστου ως την πιθανότερη ημερομηνία διεξαγωγής της.
Νωρίτερα το Fox News μετέδωσε ότι η συνάντηση είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 11/8, ενδεχόμενο που διαψεύδει η ρωσική πλευρά.
Ο Putin άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να πραγματοποιηθεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου τους Mohammed Bin Zayed στη Μόσχα.
Ο ΟΗΕ από την πλευρά του ανακοίνωσε πως είναι έτοιμος να παραχωρήσει τα κεντρικά του γραφεία στη Νέα Υόρκη για μια πιθανή συνάντηση μεταξύ των προέδρων της Ρωσίας και των ΗΠΑ
Η ρωσική πλευρά απορρίπτει κατηγορηματικά την πιθανότητα να διεξαχθεί στην Ιταλία, όπως μετέδωσαν αμερικανικά ΜΜΕ.
Πόλεμος στην Ουκρανία και παγκόσμια σταθερότητα
Η ατζέντα της συνάντησης αναμένεται να έχει ως κύριο άξονα τον πόλεμο στην Ουκρανία, όμως δύσκολα θα περιοριστεί σε αυτό.
Ζητήματα
όπως ο έλεγχος των πυρηνικών όπλων, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, το
Ιράν, το παγκόσμιο εμπόριο και οι κυρώσεις είναι επίσης πιθανό να τεθούν
υπό διαπραγμάτευση.
Το έδαφος για τη συνάντηση προετοιμάστηκε από τον ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ, Steve Witkoff ο οποίος είχε απευθείας συνομιλίες με τον Putin στη Μόσχα.
Ο
Trump χαρακτήρισε την πρόοδο ως «εξαιρετική», σηματοδοτώντας έτσι μια
εμφανή αλλαγή ύφους σε σύγκριση με τη σκληρή ρητορική που είχε
υιοθετήσει τις τελευταίες εβδομάδες έναντι της Ρωσίας.
Αναδίπλωση ή ελιγμός - Η επαναδιατύπωση της αμερικανικής στάσης
Η στροφή Trump έχει πυροδοτήσει εικασίες.
Μία πιθανή εξήγηση είναι ότι η Μόσχα «υποχώρησε» υπό την απειλή δευτερογενών κυρώσεων προς τις χώρες που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο — κυρίως την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία.
Ωστόσο, η μεταγενέστερη στάση του Putin δεν συνάδει με αυτή την υπόθεση.
Ο
Ρώσος πρόεδρος δείχνει πια λιγότερο πρόθυμος να ανταποκριθεί θετικά
στις αμερικανικές πιέσεις, γνωρίζοντας πως η πολιτική της Ουάσιγκτον
μπορεί να αλλάξει δραστικά με κάθε εκλογικό κύκλο.
Μετά από
τρία χρόνια σκληρών κυρώσεων, η Μόσχα φαίνεται να υπολογίζει πως η Δύση
έχει εξαντλήσει τα πραγματικά αποτελεσματικά εργαλεία πίεσης.
Ο πόλεμος θεωρείται πια από το Κρεμλίνο ως υπαρξιακή σύγκρουση.
Από την άλλη πλευρά, δεν αποκλείεται να είναι ο Trump εκείνος που ετοιμάζεται να κάνει υποχωρήσεις.
Η αποτυχία των απειλών του για επιβολή δασμών 100% στις εισαγωγές
ρωσικού πετρελαίου από την Κίνα και την Ινδία, ενίσχυσε αυτή την
εντύπωση. Οι δύο μεγάλες ασιατικές δυνάμεις όχι μόνο απέρριψαν τη
νομιμότητα αυτών των μέτρων αλλά απέδειξαν ότι δεν πρόκειται να
συμβιβαστούν σε ζητήματα κυριαρχίας του εμπορίου τους.
Ειδικά
η Κίνα παραμένει σε θέση ισχύος — έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να
αντεπιτεθεί, όπως έκανε νωρίτερα φέτος με περιορισμούς στις εξαγωγές
σπάνιων γαιών, κρίσιμων για την αμερικανική βιομηχανία και άμυνα,
υποστηρίζει ο γεωπολιτικός αναλυτής Eldar Mamedov.
Το στρατηγικό ρίσκο - Ενοποίηση Κίνας – Ινδίας και ενίσχυση των BRICS
Η ταυτόχρονη πίεση της Ουάσιγκτον προς Πεκίνο και Νέο Δελχί απειλεί να φέρει πιο κοντά τις δύο χώρες, κάτι που θα αποτελούσε στρατηγική καταστροφή για τις ΗΠΑ.
Μετά
από χρόνια προσπαθειών να προσεγγίσει την Ινδία ως αντίβαρο στην
κινεζική επιρροή, η αμερικανική πολιτική κινδυνεύει να χάσει τη
γεωπολιτική της βάση.
Ήδη διαφαίνονται οι συνέπειες: ο Ινδός πρωθυπουργός Narendra Modi
ετοιμάζεται για την πρώτη του επίσκεψη στην Κίνα εδώ και επτά χρόνια,
την ίδια ώρα που ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας της Ινδίας συναντάται με
τον Putin, την επομένη των αμερικανικών ανακοινώσεων για δασμούς.
Την ίδια στιγμή, η Βραζιλία, μέσω του προέδρου Lula καλεί τους BRICS να συζητήσουν κοινή θέση απέναντι στα αμερικανικά μέτρα.
Η
ενδεχόμενη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Κίνας, Ινδίας, Ρωσίας και
Βραζιλίας συνιστά γεωστρατηγική μετατόπιση ιστορικών διαστάσεων.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι την Παρασκευή (8/8/2025) ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin ενημέρωσε τον Κινέζο ομόλογό του Xi Jinping και τον Ινδό πρωθυπουργός Narendra Modi για τα αποτελέσματα των συνομιλιών του με τον Witkoff. 
Οι ρεαλιστικές επιλογές - Συμβιβασμός ή Παράταση του Πολέμου;
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, η σύναψη συμφωνίας με τη Ρωσία ίσως προσφέρει διέξοδο στον Trump. Ωστόσο, οποιαδήποτε πρόοδος απαιτεί σημαντικές παραχωρήσεις από την Ουάσιγκτον, ειδικά ως προς τις βασικές απαιτήσεις της Μόσχας:
• Επίσημη αναγνώριση των εδαφικών κερδών της
Ρωσίας (Κριμαία και τέσσερις προσαρτημένες περιφέρειες - Donetsk,
Lugansk, Zaporizhia, Kherson).
• Εγγυήσεις ουδετερότητας της Ουκρανίας (αποκλεισμός ένταξης στο ΝΑΤΟ),
• Μείωση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων σε επίπεδα μη απειλητικά για τη Ρωσία.
Οι
δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Marco Rubio που ανέδειξε τα
«εδαφικά ζητήματα» ως κεντρικό άξονα των διαπραγματεύσεων, υποδηλώνουν
πιθανή πρόθεση για συμβιβασμό.
Μέχρι πρότινος, η Ουάσιγκτον είχε
δεχτεί μόνο την προσάρτηση της Κριμαίας ως de facto πραγματικότητα. Η
αποφυγή αναφοράς του Rubio σε συγκεκριμένες περιοχές προκαλεί εύλογες
υποψίες περί αλλαγής στάσης.
Η θέση της Ουκρανίας και η δυτική πίεση
Η Ουκρανία, φυσικά, απορρίπτει τέτοιες παραχωρήσεις, με την ευρωπαϊκή στήριξη στο πλευρό της.
Όμως, η επιδείνωση της στρατιωτικής της θέσης στο μέτωπο και τα πολιτικά σφάλματα του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelensky, όπως το χτύπημα στις αρχές της κατά της διαφθοράς, επιβεβαιώνουν την άσκηση αμερικανικής πίεσης προς το Κίεβο.
Ένα
σενάριο περιλαμβάνει συμβιβασμό τύπου «ανταλλαγής εδαφών»: αποχώρηση
των ρωσικών δυνάμεων από κάποιες περιοχές, με αντάλλαγμα την αναγνώριση
ρωσικού ελέγχου σε άλλες.
Μια τέτοια συμφωνία θα απαιτούσε πλήρη και άμεση κατάπαυση πυρός από τη ρωσική πλευρά — όχι μερική, όχι επιλεκτική.
Σε
αντάλλαγμα, η Ουκρανία θα διατηρούσε έδαφος που ακόμα ελέγχει, ενώ η
Ρωσία θα κέρδιζε την πολυπόθητη διεθνή αναγνώριση για εδάφη που ήδη
κατέχει.
Το μοντέλο αυτό, αν και δύσκολο, θα μπορούσε να
λειτουργήσει ως βάση για ευρύτερες ειρηνευτικές συνομιλίες, αποφεύγοντας
τον πλήρη διαμελισμό της Ουκρανίας και περιορίζοντας την πολεμική φθορά
και από τις δύο πλευρές.
Εναλλακτικά σενάρια - Παγωμένη σύγκρουση ή καμία συμφωνία
Σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία για εδαφικό διακανονισμό, ένα πιο περιορισμένο αποτέλεσμα της συνόδου θα μπορούσε να είναι η επίτευξη μιας προσωρινής κατάπαυσης πυρός, την οποία η Ουκρανία έχει ήδη αποδεχθεί, αλλά η Ρωσία μέχρι στιγμής απορρίπτει.
Αν
και δεν θα σήμαινε το τέλος του πολέμου, μια τέτοια συμφωνία θα
μπορούσε να σταματήσει τις εχθροπραξίες και να σώσει χιλιάδες ζωές.
Ωστόσο, η κατάπαυση πυρός χωρίς πολιτική λύση θα δημιουργούσε μια
«παγωμένη σύγκρουση», με απρόβλεπτες συνέπειες: στρατιωτική αστάθεια,
συνεχή απειλή επανέναρξης των μαχών και παρατεταμένη ανθρωπιστική κρίση.
Η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες συγκρούσεις είναι εξαιρετικά ευάλωτες
σε μελλοντικές εκρήξεις βίας — από την Αμπχαζία μέχρι το Nagorno
Karabakh.
Υπάρχει φυσικά και το χειρότερο σενάριο: να μην επιτευχθεί καμία ουσιαστική συμφωνία.
Σε
μια τέτοια περίπτωση, η συνάντηση Trump - Putin ίσως περιοριστεί σε
τυπικές δηλώσεις για συνεργασία σε άλλους τομείς, όπως ο έλεγχος των
πυρηνικών, η κατάσταση στο Ιράν ή η ασφάλεια στη Μέση Ανατολή. Όμως, χωρίς πρόοδο στο ουκρανικό ζήτημα, καμία άλλη εξέλιξη δεν θα μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχία.
Πόσο κοντά είναι το ναυάγιο;
Η ίδια η συνάντηση κρέμεται από μια κλωστή.
Ένα
αιματηρό περιστατικό στο πεδίο της μάχης ή ακόμη και μία διπλωματική
ένταση για τη μορφή της συνόδου μπορεί να την τινάξει στον αέρα πριν καν
αρχίσει. Ήδη αναφέρθηκε ότι ο Trump φέρεται να πρότεινε —και
μετά απέσυρε— την παρουσία του Ουκρανού προέδρου Zelensky στη συνάντηση,
κάτι που ο Putin φέρεται να απέρριψε κατηγορηματικά.
Η
αποτυχία της συνόδου θα έχει σοβαρότατες συνέπειες: κλιμάκωση των μαχών,
ενίσχυση της έντασης Ρωσίας – Δύσης και συντριβή κάθε ελπίδας για
πολιτική λύση.
Μετά από τρία χρόνια πολέμου, με την
κοινωνική και οικονομική κόπωση στην Ουκρανία να έχει φτάσει στα όριά
της, η αποτυχία αυτής της προσπάθειας θα ερμηνευθεί ως στρατηγικό
αδιέξοδο και πολιτική αδυναμία των μεγάλων δυνάμεων να επιβάλλουν
ειρήνη.
Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της
Gallup, το 70% των Ουκρανών τάσσεται υπέρ άμεσων διαπραγματεύσεων,
ακόμη και χωρίς πλήρη απελευθέρωση των κατεχόμενων περιοχών. Αυτό
δείχνει ότι η κοινωνία, κουρασμένη από το αίμα και την αβεβαιότητα,
επιθυμεί σταθερότητα — ακόμη και με επώδυνους συμβιβασμούς.
Συνάντηση υψηλού ρίσκου μεταξύ πολέμου και ειρήνης
Η
επικείμενη σύνοδος Trump - Putin είναι ίσως η πιο καθοριστική διμερής
συνάντηση της δεκαετίας. Σε μια εποχή όπου οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί
μεταβάλλονται ραγδαία, και η διεθνής τάξη δοκιμάζεται, οι δύο
ηγέτες καλούνται να επιλέξουν: συγκρούσεις χωρίς τέλος ή μια δύσκολη,
αλλά αναγκαία, διπλωματική έξοδος από τον φαύλο κύκλο του πολέμου.
Η επιτυχία της συνάντησης δεν εξαρτάται μόνο από τις διακηρύξεις των ηγετών ή τις προτάσεις επί χάρτου.
Εξαρτάται
από το αν υπάρχει πολιτική βούληση και στρατηγική διορατικότητα — η
ικανότητα να υπερβούν το παρόν κόστος για χάρη μιας βιώσιμης ειρήνης. Αν
αποτύχουν, ο κόσμος δεν θα είναι απλώς θεατής — θα είναι το θύμα της
αποτυχίας τους.
