Η Βρετανία βυθίζεται σε κρίση: σχεδόν 50.000 παράνομοι μετανάστες
έχουν φτάσει στη χώρα από τότε που οι Εργατικοί του Κιρ Στάρμερ
ανέλαβαν την εξουσία, με τις διασχίσεις της Μάγχης να εκτοξεύονται κατά 80%.
Το κόστος για τους φορολογούμενους ανέρχεται σε δισεκατομμύρια,
πιέζοντας ασφυκτικά τις δημόσιες υπηρεσίες, από το Εθνικό Σύστημα Υγείας μέχρι την κοινωνική πρόνοια.Ο πολιτικός επιστήμονας Ματ Γκούντγουιν, σε άρθρο του στην Daily Mail, προειδοποιεί ότι η κυβέρνηση Στάρμερ κινδυνεύει να αφήσει ανεξίτηλο στίγμα, διαλύοντας την ιστορική ταυτότητα και κουλτούρα της Βρετανίας.
Πέρυσι, κατά την προεκλογική του εκστρατεία, ο Στάρμερ υποσχέθηκε να «“συντρίψει τις συμμορίες”» διακίνησης μεταναστών, να ενισχύσει τη συνοριακή ασφάλεια και να επιταχύνει τη διαχείριση των αιτήσεων ασύλου.
Όμως, οι υποσχέσεις αυτές έμειναν στα λόγια. Αντί να περιορίσει τη μετανάστευση, η κυβέρνηση φαίνεται να έχει ανοίξει διάπλατα τα σύνορα, χωρίς τη συγκατάθεση των ψηφοφόρων, όπως καταγγέλλει ο Γκούντγουιν.
Τα στοιχεία σοκάρουν: μόνο σε μία ημέρα, 879 μετανάστες διέσχισαν τη Μάγχη, ενώ την επόμενη έφτασαν άλλοι 440.
Από την ανάληψη της εξουσίας, σχεδόν 50.000 παράνομοι μετανάστες, κυρίως νεαροί άνδρες από ισλαμικές χώρες, έχουν εισέλθει στη χώρα, ανεβάζοντας το σύνολο από το 2018 σε πάνω από 170.000.
Οι διασχίσεις με μικρά σκάφη έχουν αυξηθεί κατά 50% σε σχέση με πέρυσι και κατά 80% σε σχέση με το 2023.
Το οικονομικό βάρος είναι τεράστιο: 7-10 δισ. λίρες ετησίως δαπανώνται για τη μετανάστευση, την ώρα που το ΕΣΥ καταρρέει και οι πολίτες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
Η κυβέρνηση εγκατέλειψε το σχέδιο απέλασης στη Ρουάντα, αποποινικοποίησε την παράνομη είσοδο και προσφέρει στέγαση και επιδόματα στους μετανάστες, ενώ χιλιάδες καταθέτουν αιτήσεις ασύλου.
Η Βρετανία αλλάζει ραγδαία. Η αλλαγή είναι εμφανής παντού, από το Λονδίνο, το Μπέρμιγχαμ και το Λέστερ μέχρι μικρές κωμοπόλεις και παραθαλάσσια ψαροχώρια. Εκατομμύρια Βρετανοί αισθάνονται πλέον ξένοι στη χώρα τους.
Η νόμιμη μετανάστευση, με εκατοντάδες χιλιάδες νεοαφιχθέντες ετησίως, κυρίως από μη ευρωπαϊκές χώρες, επιδεινώνει την κατάσταση.
Η κρίση στέγασης είναι αξεπέραστη: οι τιμές των κατοικιών στο Λονδίνο έχουν πέσει κατά 20% από τη δεκαετία του ’90, τα ενοίκια έχουν εκτοξευθεί κατά 85%, και σχεδόν οι μισές κοινωνικές κατοικίες κατοικούνται από μη Βρετανούς.
Η εγκληματικότητα αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Μελέτη αποκαλύπτει ότι οι αλλοδαποί είναι 3,5 φορές πιο πιθανό να συλληφθούν για σεξουαλικά αδικήματα.
Το σκάνδαλο των οργανωμένων βιασμών λευκών κοριτσιών από άνδρες πακιστανικής καταγωγής σε πάνω από 50 πόλεις από τη δεκαετία του ’90 παραμένει άλυτο.
Όταν το κοινό απαίτησε έρευνα, ο Στάρμερ κατηγόρησε τους επικριτές για «“ακροδεξιά ατζέντα”».
Παρά το χθεσινό σχέδιο για αυστηρότερα τεστ αγγλικών και δεκαετή περίοδο για την υπηκοότητα, ο Στάρμερ δεν διευκρινίζει τον ετήσιο αριθμό μεταναστών που θα δεχτεί.
Η πολιτική του μοιάζει με επικοινωνιακό τέχνασμα, χωρίς ουσιαστική αλλαγή.
Η Βρετανία, υπό τον Στάρμερ, δοκιμάζεται από ένα αποτυχημένο πείραμα μαζικής μετανάστευσης.
Μια χώρα χωρίς ασφαλή σύνορα και προστασία των πολιτών της κινδυνεύει να χάσει την υπόστασή της. Η πορεία της φαίνεται αβέβαιη.
