Καταρρέουν οι επενδύσεις στις ανεμογεννήτριες, δεν επιβιώνουν στην αγορά...

 Η κατάρρευση των επιχειρήσεων του κλάδου της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας είναι μόνο το πρώτο βήμα για να αναδειχθεί γιατί η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια δεν είναι ανταγωνιστική σε μια ελεύθερη ενεργειακή αγορά και θα

οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε χρεοκοπία.
Η «μετάβαση στην καθαρή ενέργεια» —η τάχεία αντικατάσταση της συμβατικής (ως επί το πλείστον από τα ορυκτά) ενέργειας με αντισυμβατικές τεχνολογίες όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια— ήταν το κεντρικό mantra των μεγάλων μαζών των... ευκατάστατων που ζουν με άνεση στις δυτικές οικονομίες για πολλά χρόνια.
Και τώρα θρηνούν. Γιατί;
Διότι αυτή η μετάβαση, υποβοηθούμενη από τεράστιες επιδοτήσεις και εγγυημένα μερίδια αγοράς και άλλες επιδοτήσεις, καταρρέει τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη.
Και πάλι γιατί;
Γιατί η πράσινη ενέργεια δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική.
Ακόμη και με την πολιτική εύνοια που της επιφυλάχθηκε, επιβάλλει πολύ μεγάλο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος σε μεγάλο αριθμό απλών εργαζομένων.
Ας ξεκινήσουμε με τις πρόσφατες ακυρώσεις υπεράκτιων έργων αιολικής ενέργειας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τον Ιανουάριο, η Orsted A/S κατέγραψε ζημία 1,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς το κόστος των υπεράκτιων αιολικών πάρκων, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, συνεχίζει να αυξάνεται».
Επίσης, τον Ιανουάριο, η Shell αποκάλυψε μια διαγραφή 996 εκατομμυρίων δολαρίων από τον ισολογισμό της μετά την απόσυρσή της από το έργο Atlantic Shores Offshore Wind.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, το Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών της Πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ «ακύρωσε τη διαδικασία υποβολής προσφορών για την τέταρτη πρόσκληση για υπεράκτια αιολική ενέργεια της πολιτείας, επικαλούμενη την αβεβαιότητα που οφείλεται στις πρόσφατες ομοσπονδιακές ενέργειες που επηρεάζουν τη βιομηχανία».
Είναι αρκετά εύκολο να κατηγορήσουμε για την εξέλιξη το πρόσφατο εκτελεστικό διάταγμα του Donad Trump «απόσυρση από τη διάθεση για μίσθωση αιολικής ενέργειας όλων των περιοχών εντός της υπεράκτιας ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας (OCS)», αλλά αυτό είναι απλό σύμπτωμα μιας πολύ πιο θεμελιώδους πραγματικότητας: Η υπεράκτια αιολική ενέργεια είναι ακόμη λιγότερο συμφέρουσα οικονομικά από άλλες μορφές μη συμβατικής ηλεκτρικής ενέργειας.
Σε τελική ανάλυση, το επιπλέον κόστος για όλα αυτά πρέπει να πληρωθεί από τους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας και τους φορολογούμενους.
Ας δούμετις εκτιμήσεις της Υπηρεσίας Ενεργειακών Πληροφοριών για το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ανά μεγαβατώρα το έτος 2022 δολάρια) με εναλλακτικές τεχνολογίες.

Για την ηλιακή και την αιολική ενέργεια, αυτές οι εκτιμήσεις κόστους αγνοούν το κόστος της εφεδρικής παραγωγής - 128,82 δολ. ανά μεγαβατώρα (MWh) - που απαιτείται για την αποφυγή διακοπών λειτουργίας, επειδή η ηλιακή και η αιολική παραγωγή ενδέχεται να μην είναι διαθέσιμη όταν χρειάζεται. (Τα συστήματα μπαταριών είναι τόσο πολύ ακριβά που είναι άσχετα στην πράξη.)
Και αγνοούν το πρόβλημα των «παραγόντων χωρητικότητας», δηλαδή το ποσοστό του χρόνου που οι χερσαίες και υπεράκτιες εγκαταστάσεις αιολικής και ηλιακής ενέργειας αναμένεται να παράγουν ενέργεια, αντίστοιχα, 41 %, 44 % εκατό και 28 %.
Για τις εγκαταστάσεις συνδυασμένου κύκλου αερίου, άνθρακα και πυρηνικών εγκαταστάσεων, αυτά τα στοιχεία είναι, αντίστοιχα, 87%, 85% και 90%.

Κατά συνέπεια, η κεντρική πραγματικότητα είναι ότι η μη συμβατική ενέργεια δεν μπορεί να ανταγωνιστεί κατά μείζονα λόγο την υπεράκτια αιολική ενέργεια. Αυτή η πραγματικότητα είναι γιατί οι καταναλωτές στην Καλιφόρνια και τη Νέα Αγγλία πλήττονται με τις υψηλότερες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στις χαμηλότερες 48 πολιτείες.
Η εξαιρετικά συντηρητική εκτίμησή μου για το 2019 για έναν πλήρη μετασχηματισμό των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» στον τομέα της ενέργειας των ΗΠΑ —ακόμα και χωρίς μια τεράστια στροφή προς τα ηλεκτρικά οχήματα— ήταν περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, μόνιμα, ή περίπου 4.000 δολάρια ετησίως ανά νοικοκυριό.
Αυτό δεν περιλαμβάνει την περιβαλλοντική ζημιά που συνεπάγεται η μη συμβατική ηλεκτρική ενέργεια: ρύπανση από βαρέα μέταλλα, καταστροφή άγριας ζωής, θόρυβος, μαζική χρήση γης και υποβάθμιση της θέας, προβλήματα υγειονομικής ταφής κοκ.
Η κοινή περιγραφή της αντισυμβατικής ενέργειας ως «καθαρής» είναι η πολιτική προπαγάνδα.

Η κατά φάντασιαν κρίση 

Ας στραφούμε τώρα στην κεντρική αιτιολόγηση της «κλιματικής κρίσης» για μαζικές επιδοτήσεις και άλλες ευνοιοκρατίες πολιτικής που παρέχονται στην αντισυμβατική ενέργεια.
Είναι, επίσης, πολιτική προπαγάνδα, καθώς δεν υπάρχουν ενδείξεις - καμία - για μια κλιματική «κρίση» είτε πάνω μας είτε διαφαίνεται μεγάλη. Ακόμη και η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) στην Έκτη Έκθεση Αξιολόγησης της (AR6 στον Πίνακα 12.12) παραδέχεται σιωπηρά ότι δεν υπάρχει τέτοια κρίση, καθώς κάθε προβλεπόμενη αρνητική επίδραση της αύξησης των συγκεντρώσεων αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα (GHG) καθοδηγείται από ένα σενάριο.
Η IPCC σημειώνει (σελ. 238) ότι «η πιθανότητα σεναρίων υψηλών εκπομπών όπως RCP8.5 ή SSP5-8.5 θεωρείται χαμηλή».
Στην πραγματικότητα, η συγκέντρωση RCP8.5 είναι ουσιαστικά αδύνατο.
Υπάρχει μικρή τάση αύξησης στον αριθμό των «καυτών» ημερών από το 1895. έντεκα από τα δώδεκα χρόνια με τον υψηλότερο αριθμό τέτοιων ημερών συνέβησαν πριν από το 1960. (Αυτό συμβαίνει επειδή η τυπική φυσική της ατμόσφαιρας στα σχολικά βιβλία προβλέπει όχι αύξηση στα υψηλά ρεκόρ, αλλά αντίθετα μείωση στα χαμηλά ρεκόρ.)
Τα δεδομένα του Δικτύου Αναφοράς για το Κλίμα των ΗΠΑ δεν δείχνουν καμία τάση ανόδου θερμοκρασίας κατά τη διαθέσιμη περίοδο αναφοράς 2005–2023.
Η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας αυξάνεται κατά περίπου 3,3 mm ετησίως από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές μετρήσεις το 1993, ή περίπου δεκατρείς ίντσες στη διάρκεια ενός αιώνα, ένα αποτέλεσμα πολύ απίθανο να αποδειχθεί «κρίση».
Ο αρκτικός θαλάσσιος πάγος μειώνεται, αλλά ο βαθμός στον οποίο οι ανθρωπογενείς εκπομπές GHG είναι η αιτία είναι εντελώς ασαφής.
Δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη τάση μείωσης γι τον θαλάσσιο πάγο της Ανταρκτικής.
Τα δεδομένα για την περίοδο από το 1970 για τους ανεμοστρόβιλους EF-3+ δείχνουν πτωτική τάση.
Οι τροπικοί κυκλώνες και η συσσωρευμένη ενέργεια των κυκλώνων δεν παρουσιάζουν καμία ανοδική τάση από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές μετρήσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Ο αριθμός των πυρκαγιών στις ΗΠΑ δεν παρουσιάζει τάση από το 1985.
Η έκταση των δασικών πυρκαγιών έχει αυξηθεί, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Είναι αποτέλεσμα λανθασμένων πρακτικών διαχείρισης των δασών, ως επί το πλείστον, στις δημόσιες δασικές εκτάσεις.
Η παγκόσμια έκταση που καίγεται μειώθηκε απότομα για το 1998-2015 και κατά περίπου 18% για την περίοδο 2003-2015, όπως αναφέρει η NASA.
Ο δείκτης Palmer Drought Severity δεν δείχνει τάση για τις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1895.
Δεν υπάρχει παγκόσμια τάση ξηρασίας τα τελευταία 120 χρόνια και για την περίοδο 1950-2020 η τάση είναι πτωτική (Εικόνα 2).
Οι πλημμύρες στις ΗΠΑ τον περασμένο αιώνα δεν συσχετίζονται με τις αυξανόμενες συγκεντρώσεις GHG.
Η IPCC στο AR6 αναφέρει χαμηλή συσχέτιση (σελ. 1568) στην ευθύνη των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων GHG για παρατηρούμενες αλλαγές στο μέγεθος ή τη συχνότητα των πλημμυρών σε παγκόσμια κλίμακα.
Τα διαθέσιμα δεδομένα δεν υποστηρίζουν τους πανταχού παρόντες ισχυρισμούς σχετικά με τις τρομερές επιπτώσεις της μείωσης των επιπέδων pH στους ωκεανούς.
Και μετά υπάρχει το βασικό ερώτημα όφελος/κόστος: Πόσο θα άλλαζαν οι μελλοντικές θερμοκρασίες εάν εφαρμόζονταν διάφορες πολιτικές μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου;
Ο πίνακας παρουσιάζει αυτές τις προβλέψεις από το κλιματικό μοντέλο της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος κάτω από ένα σύνολο υποθέσεων που συνάδουν με τα κεντρικά ευρήματα που αναφέρονται στη βιβλιογραφία.
 
Δεν μπορεί να εκπλήξει κανέναν ότι υπάρχει αυξανόμενη πολιτική αντίσταση σε τέτοιες πολιτικές, επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν κανένα εύλογο τεστ οφέλους/κόστους.
Είναι εξαιρετικά ακριβά.
Διαφημίζονται ως «λύση» σε μια υποτιθέμενη «κλιματική κρίση» για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία.
Θα είχαν μη ανιχνεύσιμο αντίκτυπο στο κλίμα - η τυπική απόκλιση του ρεκόρ επιφανειακής θερμοκρασίας είναι 0,11°C - μέχρι το τέλος του αιώνα.
Είναι παράλογα από κάθε πλευρά και θα πρέπει να εγκαταλειφθούν, μαζί με την πολιτική που προάγει τη λεγόμενη ενεργειακή μετάβαση.

www.bankingnews.gr