Tο ευρώ είναι νόμισμα… Frankenstein. Έφερε φτώχεια, πληθωρισμό, υπερχρέωση και διαρκή κρίση...

 Το 1818, η Αγγλίδα συγγραφέας Mary W. Shelly (1797-1851) δημοσίευσε το διάσημο μυθιστόρημά της Frankenstein: The Modern Prometheus, το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστό.
Σύμφωνα με το μύθο, ο επιστήμονας δρ Victor Frankenstein

ενώνει ένα ανθρώπινο πλάσμα από μέρη πτωμάτων στο εργαστήριό του και καταφέρνει να δημιουργήσει ζωή στο σώμα του.
Αλλά ο Frankenstein θα ήθελε αμέσως να εξαφανίσει το τέρας που δημιούργησε.
Το βλέπει ως δαίμονα, αποκαλώντας το «αηδιαστικό τέρας», «καταραμένο Σατανά».
Το τέρας κατάλαβε αμέσως ότι είναι αποκλεισμένο, απόβλητο από την ανθρώπινη κοινωνία.
Γίνεται πικρόχολο και εκδικητικό, φέρνοντας μεγάλη δυστυχία, θάνατο και καταστροφή.
Το λογοτεχνικό έργο της Shelly έχει υποστεί πολλές ερμηνείες όλα αυτά τα χρόνια.
Μία από αυτές λέει ότι η υπέρβαση των ορίων, η ύβρις -όπως η ασεβής παρόρμηση του Φρανκενστάιν να θέλει να δημιουργήσει ζωή σαν τον Θεό- καταλήγει σε καταστροφή.
Συνδέεται με αυτό, η ανύψωση του ανθρώπου πάνω από αυτό που του είναι το μέτρο του, η αλαζονεία του, το ανεξέλεγκτο της ανθρώπινης δημιουργίας σε αντίθεση με τη φύση - όλα καταλήγουν σε ένα φριχτό τέλος .
Αν σκεφτείτε λίγο περισσότερο και κοιτάξετε το πρόσφατο παρελθόν, το βιβλίο της Shelly μας θυμίζει κατά κάποιο τρόπο το ευρώ — το υπερεθνικό ενιαίο νόμισμα που «απελευθερώθηκε από το εργαστήριο» την 1η Ιανουαρίου 1999.

Προϊόν εργαστηρίου

Το ευρώ δημιουργήθηκε τεχνητά κηρύσσοντας τις προηγουμένως καθορισμένες συναλλαγματικές ισοτιμίες των συμμετεχόντων νομισμάτων αμετάκλητες μεταξύ τους και έναντι του ευρώ ως νομισματικής μονάδας και στη συνέχεια συγχωνεύοντάς τές σε αυτό.
Τα εθνικά νομίσματα όπως το γερμανικό μάρκο, το γαλλικό φράγκο, το αυστριακό σελίνι κ.λπ., απορροφήθηκαν από το ευρώ και έτσι αποτελεί αποκύημα όλων, θα λέγαμε
Τα ίδια τα εθνικά νομίσματα ήταν όλα νομίσματα fiat (δηλαδή τα τύπωναν οι καντρικε΄ς τράπεζες.
Με άλλα λόγια, αντιπροσώπευαν κρατικά μονοπωλιακά και ψεύτικα χρήματα που κυριολεκτικά δημιουργήθηκαν από το τίποτα.
Επομένως, όλοι τους ήταν εντελώς και κυριολεκτικά αφύσικοι τύποι χρημάτος — αφύσικοι ή αντίθετοι με τη φύση, ιδίως με την έννοια ότι δεν δημιουργήθηκαν μέσω εθελοντικής συνεργασίας.
Στην πραγματικότητα, επιβλήθηκαν «από τα πάνω» από το κρατικό μονοπώλιο.
Και τα οικονομικά και ηθικά ελαττώματα των εθνικών νομισμάτων fiat είναι πλέον εγγενή στο ευρώ, το «καλάθι» των υποκείμενων εθνικών νομισμάτων fiat.

Οι υποσχέσεις και η κατάληξη

Είναι αλήθεια ότι οι δημιουργοί του ευρώ έδωσαν κάθε είδους υποσχέσεις και κατάρτισαν κανόνες και νόμους για να κάνουν το κοινό να πιστέψει ότι το ευρώ πλάσμα τους θα ήταν ένα αξιόπιστο χρήμα.
Για παράδειγμα, η Συνθήκη του Μάαστριχτ όριζε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), η οποία στο εξής θα μονοπωλούσε την προσφορά χρήματος σε ευρώ, θα έπρεπε να είναι πολιτικά ανεξάρτητη.
Επιπλέον, ειπώθηκε ότι η ΕΚΤ διασφάλιζε τη «σταθερότητα των τιμών» (ευφημισμός για «χαμηλό πληθωρισμό ») και ότι δεν θα έπρεπε να χρηματοδοτεί τα δημοσιονομικά ελλείμματα των συμμετεχουσών χωρών με νέα ευρώ.
Τα κράτη - μέλη της ευρωζώνης επρόκειτο επίσης να τεθούν σε ένα «στενό δημοσιονομικό πλαίσιο» ή...  ζουρλομανδύα όπως έλεγα πολλοί κατα τη διάρκεια της κρίσης, όπως γνωρίζουμε καλά στην Ελλάδα: δεν τους επετράπη, όπως ειπώθηκε πριν από τη δημιουργία του ευρώ, να αναλάβουν νέο χρέος άνω του 3% του ΑΕΠ ετησίως και το χρέος τους δεν επιτρεπόταν να ξεπεράσει το 60% του ΑΕΠ.
Αλλά όλα τα «καλά πράγματα» που υποσχέθηκαν οι δημιουργοί του ευρώ δεν έχουν υλοποιηθεί.
Αντίθετα, το ευρώ προκαλεί το ένα πρόβλημα μετά το άλλο, οδηγώντας σε ευρεία οικονομική εξαθλίωση.
Για παράδειγμα, η οικονομική ανάπτυξη στις χώρες που υιοθέτησαν το ευρώ από την αρχή ήταν πολύ χαμηλότερη κατά μέσο όρο σε σχέση με την περίοδο πριν από το ευρώ.
Επιπλέον, τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ δεν έχουν τηρήσει τους κανόνες για το χρέος.
Αντίθετα, τα επίπεδα του χρέους τους συνέχισαν να κινούνται ανοδικά τα τελευταία 25 χρόνια.
Οι καθαρά εισφέρουσες στο προϋπολογισμό χώρες που εξακολουθούν να βρίσκονται σε σχετικά καλύτερη κατάσταση πρέπει να πληρώσουν για την κακοδιαχείριση των λιγότερο επιτυχημένων οικονομικά χωρών.
Επιτελέστηκε μια de facto αμοιβαιοποίηση του χρέους.
Για παράδειγμα, ο περίφημος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) ιδρύθηκε το 2013 και σκοπός του είναι να.. χρεώνει τις παραπάνω χώρες για ιλιγγιώδη χρηματικά ποσά με στόχο τη διάσωση των δημοσιονομικά ανεύθυνων κρατών μελών - οι οποίοι είχαν προηγουμένως όμως επωφεληθεί πολλαπλώς από την “ανακύκλωση’’ των πλεονασμάτων τους με τις παραπάνω χώρες, εάν δούμε το παράδειγμα της Γερμανίας με την Ελλάδα.
Η ΕΚΤ προσανατολίζει τώρα την επιτοκιακή της πολιτική στις ανάγκες των προβληματικών οικονομιών, δηλαδή χρηματοδοτεί τις εκδόσεις χρέους των κρατών μελών με νεοδημιουργηθέντα ευρώ—κατά προτίμηση μέσω συνεχώς νέων προγραμμάτων αγοράς κρατικών ομολόγων.
Κατά τη διάρκεια των πολιτικά υπαγορευμένων κρίσεων με το lockdown από το 2020 έως το 2022, η ΕΚΤ διεύρυνε δραστικά την προσφορά χρήματος στα χέρια του ευρύτερου κοινού, προκαλώντας πολύ υψηλό πληθωρισμό που έπληξε την αγοραστική δύναμη και τις αποταμιεύσεις των πολιτών.

Τα οικονομικά και ηθικά ελαττώματα

Συνολικά, το ευρώ, σχεδόν μόλις κυκλοφόρησε από το εργαστήριο, προκάλεσε σοβαρά προβλήματα, ακόμη και οικονομική καταστροφή.
Έχει αποκτήσει μια ανεξέλεγκτη ζωή, όπως το τέρας του Frankenstein.
Το ενιαίο νόμισμα του ευρώ δημιουργεί τη μία κρίση μετά την άλλη γιατί —όπως το τέρας του Frankenstein — είναι κυριολεκτικά αφύσικο.
Το ευρώ είναι τεχνητό χρήμα και είναι γνωστό ότι έχουν κραυγαλέα οικονομικά και ηθικά ελαττώματα.
Είναι πληθωριστικό, κοινωνικά άδικο, προκαλεί χρηματοπιστωτικές και οικονομικές κρίσεις, οδηγεί τις εθνικές οικονομίες σε υπερχρέωση και επιτρέπει στο κράτος να αναπτύσσεται ανεξέλεγκτα σε βάρος των ελευθεριών των πολιτών και του επιχειρείν.
Μπορεί ακόμη να ειπωθεί ότι το ευρώ έχει επιδεινώσει πολύ τα ελαττώματα που είναι εγγενή σε οποιοδήποτε εθνικό νόμισμα fiat.
Η οικονομική θεωρία θα μπορούσε να το είχε διαγνώσει από την αρχή.
Κανένα καλύτερο, αξιόπιστο και ηθικά ορθό χρήμα δεν μπορεί να δημιουργηθεί από μεμονωμένα εθνικά νομίσματα fiat με τη συγχώνευσή τους.
Αντίθετα, η συγχώνευσή τους δημιουργεί κάτι ακόμα χειρότερο.
Και η προσπάθεια να διατηρηθεί το νομισματικό πλάσμα του ευρώ με κάθε κόστος, το κάνει ακόμα πιο κακό.
Η ζημιά που προκαλεί θα καταστρέψει αναμενόμενα τον ευρύτερο πληθυσμό στην ευρωζώνη με την πραγματική έννοια της λέξης.

Η συντέλούμενη καταστροφή 

Το τέρας του δρος Victor Frankenstein αναπτύχθηκε από μια μοιραία ύβρι, την οποία ο Frankenstein αναγνώρισε αμέσως λίγο μετά το θάνατό του. Ωστόσο, δεν κατάφερε να αναιρέσει τη δουλειά του.
Οι δημιουργοί του ευρώ —σε αντίθεση με τον Frankenstein — δεν δείχνουν σημάδια μεταμέλειας.
Αυτό συμβαίνει είτε επειδή δεν αναγνωρίζουν το ευρώ για αυτό που είναι—κακό χρήμα που καταστρέφουν σταδιακά την ελεύθερη οικονομία και κοινωνία (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν).
Ή επειδή ορισμένοι από αυτούς είναι πολύ ευχαριστημένοι με τις συνέπειες του ευρώ, επειδή το βλέπουν ότι έχει ένα προγραμματισμένο αποτέλεσμα, δηλαδή, μετατρέπει την ελευθερία σε ανελευθερία, ανοίγοντας το δρόμο προς τον πλήρη οικονομικό έλεγχο της οικονομίας - δηλαδή το σοσιαλισμό.
Ταυτόχρονα, πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν το ευρώ ως τέρας, δεν το αναγνωρίζουν ως καταστροφή και δεν το θεωρούν υπεύθυνο για τη ζημιά που προκαλεί.
Στο τέλος, η Mary Shelly βάζει το τέρας του Frankenstein να πεθάνει στην Ανταρκτική και να φλέγεται.
Ο ίδιος ο Frankenstein πεθαίνει λίγο αργότερα, έχοντας αφηγηθεί την ιστορία του
Το τέλος του ευρώ δεν μπορεί να συναχθεί από αυτό, αλλά από οικονομική άποψη είναι σαφές ότι ούτε το ευρώ θα έχει αίσιο τέλος.
Μπορείτε τώρα να πείτε: το ευρώ δεν είναι ένα ανθρώπινο πλάσμα όπως ήταν το τέρας του Frankenstein, επομένως δεν πρέπει να συσχετίσουμε το ευρώ με την ιστορία του απαίσιου πλάσματος της Merry Shelly.
Σε απάντηση αυτής της ένστασης, μπορεί να ειπωθεί ότι η σύγκριση δεν είναι εσφαλμένη αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι και οι δύο περιπτώσεις αφορούν τελικά ανθρώπινες στάσεις, ανθρώπινες ιδέες.
Βρίσκονται στη βάση των «μη εξουσιοδοτημένων» πράξεων (δηλαδή πράξεων που δεν απηχούν την ανθρώπινη ελευθερία) —όπως η αλαζονεία του να θέλεις να δημιουργήσεις κάτι αφύσικο είτε ενδεχομένως να φέρεις κάτι καταστροφικό στον κόσμο με το πρόσχημα της προσφοράς κάτι καλού.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ρίζα του κακού είναι η κακή συνολικά ιδέα, και το τέρας του Victor Frankenstein και το ευρώ είναι μόνο τα αντίστοιχα συμπτώματα που παράγει η ανθρώπινη δράση, υποκινούμενη από κακές ιδέες.
Για να σταματήσει το νομσματικό πλάσμα του ευρώ το καταστροφικό του έργο, οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους, να συνειδητοποιήσουν ότι ένα ενιαίο, πολιτικοποιημένο συγκεντρωτικό νόμισμα δεν είναι καλή ιδέα, αλλά μάλλον ότι η καλή ιδέα είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν απεριόριστη ελευθερία στην επιλογή των χρημάτων τους, ώστε να μπορούν να έχουν καλά χρήματα.
Είναι λοιπόν λογικό να συνδέσουμε το τέρας του Frankenstein και ένα νομισματικό τέρας όπως το ευρώ…

www.bankingnews.gr