Οι ΗΠΑ προκάλεσαν
σκόπιμα τον πόλεμο στην Ουκρανία έχοντας δύο στόχους: Να αποδυναμώσουν
τη Ρωσία και να υποδουλώσουν την Ευρώπη. Τον δεύτερο στόχο τον πέτυχαν.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει ο Eric Denécé γεωστρατηγικός αναλυτής και διευθυντής του Γαλλικού Κέντρου Μελετών Πληροφοριών (CF2R) και πρώην αξιωματικός στο γαλλικό πολεμικό ναυτικό.
Σύμφωνα με τις προσδοκίες της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ, η Ρωσία με τους τεράστιους φυσικούς της πόρους θα έπρεπε ήδη να έχει περάσει υπό δυτική επιρροή.
H Ευρώπη έχει υποδουλωθεί
Η κατάρρευση της Ρωσίας είναι ένας στόχος που απέτυχε, τονίζει ο Denécé.
Ωστόσο
ΗΠΑ, ΝΑΤΟ πέτυχαν έναν εξίσου σημαντικό στόχο: Να αποδυναμώσουν την
Ευρώπη και να κόψουν τους πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς της με τη
Ρωσία.
Σήμερα, η Ευρώπη είναι περισσότερο από ποτέ υποδουλωμένη από την Ουάσιγκτον, εξαρτημένη από τις προμήθειες φυσικού αερίου και όπλων της, επισημαίνει.
Όπως
επισημαίνει ο Γάλλος αναλυτής, το ΝΑΤΟ είναι ένα τρομερό όργανο
πολιτικής, διπλωματικής και στρατιωτικής επιρροής για τον έλεγχο των
ευρωπαϊκών κρατών, τα οποία σχεδόν όλα –με εξαίρεση τη Γαλλία
και το Ηνωμένο Βασίλειο– αρνήθηκαν να κάνουν την ελάχιστη προσπάθεια για
να εξασφαλίσουν τη δική τους ασφάλεια.
«Με τη σταθερή
διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την παραίτηση από τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν στη
Μόσχα περί μη επέκτασης, οι Αμερικανοί αρνήθηκαν στη Ρωσία την έννοια
ενός χώρου επιρροής στις κοντινές της περιοχές, παρόλο που οι ίδιοι
καθιέρωσαν το Δόγμα Monroe το 1823, το οποίο απαγορεύει την επέμβαση ή την παρέμβαση οποιοδήποτε ξένου κράτος στην αμερικανική ήπειρο.
Αυτή η συστηματική πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών εξοργίζει τους Ρώσους, οι οποίοι θεωρούν ότι η Δύση δεν σέβεται τους διεθνείς νόμους
που έχει θεσπίσει και επιβάλει στον κόσμο όταν το θεωρεί κερδοφόρο για
τα συμφέροντά της, αλλά συνεχίζει να καταδικάζει αυτούς που το κάνουν»
υποστηρίζει ο Denécé.
Η αμερικανική επέμβαση στην Ουκρανία χρονολογείται από το 2014 – Η μεγάλη παγίδα στην ΕΕ
Αναφερόμενος στην Ουκρανία, ο Γάλλος ειδικός έκανε λόγο για ένα κλασικό παράδειγμα αμερικανικής επέμβασης που προκλήθηκε το 2014 με τη μορφή έγχρωμης επανάστασης.
«Οι
δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών γνώριζαν καλά την ιδιαίτερα χαοτική
κατάσταση σε αυτή τη χώρα (σε σχεδόν οικονομική κατάρρευση, διεφθαρμένη,
μαστιζόμενη από μαφίες και νεοναζιστικές ομάδες κ.λπ.), η οποία ήταν μια πραγματική «γκρίζα ζώνη» στην καρδιά της Ευρώπης.
Έτσι
οι Αμερικανοί αποφάσισαν να τη μετατρέψουν σε περιοχή έντασης με τη
Ρωσία και έστησαν μια αναμέτρηση με την πεποίθηση ότι η Μόσχα θα
υποκύψει και θα αποδυναμωθεί οριστικά.
Έτσι σκόπιμα αύξησαν τις τριβές και προσπάθησαν να κατηγορήσουν τη Μόσχα για όλα.
Για να το πετύχουν αυτό, έπρεπε να ξεχάσουν τον ρόλο τους στην επανάσταση του 2004 και το πραξικόπημα του 2014,
για να συνεχίσουν να εμφανίζονται ως το στρατόπεδο του καλού και της
δημοκρατίας, απέναντι στον ‘’δικτάτορα΄’ Putin και τις επεκτατικές του
φιλοδοξίες.
Η εξαγορά και ο Δούρειος Ίππος
Σχετικά με τις συμφωνίες του Minsk μίλησε για ένα πραγματικό σκάνδαλο της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Όπως είπε πρόκειται για ένα διπλό κρατικό ψέμα, που δυσφημεί και τα δύο κράτη στα μάτια του κόσμου και, φυσικά, των Ρώσων.
«Να θυμίσουμε ότι όλα αυτά έγιναν με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, η οποία ήταν αντίθετη στη συμφωνία.
Για τη Μόσχα, αυτό ήταν ένα ακόμη παράδειγμα δυτικής διπροσωπίας και εχθρικών σχεδίων των ΗΠΑ εναντίον της χώρας τους.
Αυτό, φυσικά, ήρθε ως επακόλουθο των ψεμάτων της μεταψυχροπολεμικής εποχής.
Καθώς
είχε χαθεί όλη η εμπιστοσύνη, ο Putin άρχισε να αντιδρά διαφορετικά,
προετοιμάζοντας τη χώρα του για μια πιθανή αντιπαράθεση. Ποτέ
όμως δεν εγκατέλειψε την ιδέα να διαπραγματευτεί με τους Αμερικανούς,
τους Ευρωπαίους και τους Ουκρανούς, έχοντας πλήρη γνώση του διπλού
παιχνιδιού τους.
Προκαλώντας αυτή τη σύγκρουση, οι Αμερικανοί είχαν δύο στόχους.
O πρώτος ήταν να αποδυναμώσουν τη Ρωσία,
να ανατρέψουν τον Putin και να ενσωματώσουν τη Ρωσία και τους πόρους
της στο δυτικό στρατόπεδο, με σκοπό μια πιθανή μελλοντική αντιπαράθεση
με την Κίνα.
Ο δεύτερος ήταν η εξαγορά των ευρωπαϊκών κρατών, που
εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους και
για κάποιους, μάλλον επικριτικά προς το ΝΑΤΟ.
Αυτό ήταν
ακόμη πιο απαραίτητο για την Ουάσιγκτον αφού, μετά το Brexit, το Λονδίνο
δεν μπορούσε πλέον να παίξει τον ρόλο του ως δούρειου ίππου στην
Ευρώπη», υποστηρίζει ο Γάλλος ειδικός.