Με την επιθυμία να καταγγείλει τις
συμφωνίες τους με τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την ΕΕ, τα Σκόπια
βρίσκονται στο δρόμο για να μετατρέψουν την ένταξη τους στην ΕΕ σε
χίμαιρα, να τεντώσουν τις σχέσεις με τους γείτονές τους στο όριο και να
εξαρτηθούν πλήρως από τη Μόσχα και το Βελιγράδι, γράφει ο Veselin
Stoynev στην DW.
Η Βόρεια Μακεδονία πλησιάζει στα όρια της αυτοκτονικής πολιτικής – και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη.
Ο νικητής των βουλευτικών και προεδρικών εκλογών, το VMRO-DPMNE εκπλήρωσε τις υποσχέσεις του, για τις οποίες έλαβε σημαντική δημόσια υποστήριξη (αν και η πλειοψηφία των πολιτών δεν πήγε να ψηφίσει) στην πορεία για την εθνική ταυτότητα σε βάρος άλλων.
Αποσταθεροποίηση – εσωτερική και περιφερειακή
Η εθνικιστική πλειοψηφία στη Βόρεια Μακεδονία αποσταθεροποίησε επίσης τη χώρα εθνοτικά – μετά τη σχετική ισορροπία μεταξύ Σλαβομακεδόνων και Αλβανών που επιτεύχθηκε με τη Συμφωνία της Οχρίδας του 2001.
Τα φιλοευρωπαϊκά αλβανικά κόμματα αγανακτούν εδώ και καιρό για την παρεμπόδιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας από τους κυβερνώντες των Σκοπίων – όπως η Αλβανία υπέφερε από τη δέσμευση με τη Βόρεια Μακεδονία για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ, η οποία αναβλήθηκε λόγω του βουλγαρικού βέτο για τα Σκόπια.
Οι νέοι κυβερνώντες κοντά στον Βαρδάρη αποσταθεροποιούν και τα Βαλκάνια στη σημερινή τεταμένη γεωπολιτική κατάσταση.
Η Βόρεια Μακεδονία ανοίγει μια σοβαρή τρύπα στην ασφάλεια της περιοχής, με τη δυνατότητα να πυροδοτήσει περιφερειακές συγκρούσεις, και ο άξονας Μόσχας-Βουδαπέστης-Βελιγραδίου επεκτείνεται με τα Σκόπια.
Η ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ βαθαίνει περαιτέρω αυτή την παραβίαση της ασφάλειας, επειδή ένας παραβιασμένος σύμμαχος δημιουργεί περισσότερη ανησυχία παρά ένας εχθρός.
Πώς θα επηρεάσει αυτό την εσωτερική πολιτική της Βουλγαρίας;
Σοβαρό ερώτημα για τη Βουλγαρία είναι εάν η ρεβιζιονιστική στροφή στα Σκόπια θα επηρεάσει την ασταθή πολιτική κατάσταση στη Βουλγαρία.
Ένα από τα μεγάλα οφέλη για τη Βουλγαρία από τη γαλλική πρόταση για έναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ Σκοπίων και Βρυξελλών, που επιβεβαιώθηκε σχεδόν πριν από δύο χρόνια, ήταν ότι αφαίρεσε το «μακεδονικό πρόβλημα» από τη βουλγαρική ατζέντα.
Το πρόβλημα της άρσης του βέτο για την έναρξη των διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με τις Βρυξέλλες, που επιβλήθηκε στα τέλη του 2020 από το υπουργικό συμβούλιο του Μπόικο Μπορίσοφ, βρέθηκε στο επίκεντρο της εσωτερικής πολιτικής ατζέντας και αποδείχθηκε ότι ήταν ένας από τους λόγους για την ανατροπή της κυβέρνησης του Κίριλ Πέτκοφ. Αφού, η Εθνοσυνέλευση με συνταγματική πλειοψηφία 170 ψήφων αποδέχτηκε τη γαλλική πρόταση και να άρει το βέτο για τα Σκόπια.
Προϋπόθεση για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ήταν οι Βούλγαροι να συμπεριληφθούν στο σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας ως λαός που δημιουργεί κράτος, μαζί με τις άλλες μειονότητες εκεί.
Και το σημαντικότερο ήταν ότι δεν πρόκειται για διμερή συμφωνία, αλλά για συμφωνία ολόκληρης της ΕΕ με τα Σκόπια, η οποία θέτει ως όρους στην πορεία των διαπραγματεύσεων τις διατάξεις της Συμφωνίας Καλής Γειτονίας με τη Βουλγαρία από το 2017.
Το Κοινοβούλιο της Βόρειας Μακεδονίας δεν συγκέντρωσε πλειοψηφία για την αλλαγή του συντάγματος και οι νέοι κυβερνώντες θέτουν ανοιχτά το θέμα της αναθεώρησης του διαπραγματευτικού πλαισίου για την ένταξη στην Ευρώπη, το οποίο αρνήθηκαν κατηγορηματικά οι Βρυξέλλες και η Σόφια .
Είναι πιθανό ότι οι πολιτικές δυνάμεις στη Βουλγαρία θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τον σκοπιανό ρεβιζιονισμό σε έναν εθνικιστικό ανταγωνισμό αντιποίνων προκειμένου να συσσωρεύσουν πολιτικά μερίσματα.
Αλλά με την πολιτική συναίνεση που επιτεύχθηκε πριν από δύο χρόνια, είναι δύσκολο να βρεθεί ένας τρόπος για να εμφανιστεί κάποιος ως μεγαλύτερος πατριώτης – ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στη χώρα μας υπάρχουν επίσης πολλές διαφωνίες και παράπονα για το πώς προστατεύονται τα βουλγαρικά συμφέροντα με την Γαλλική πρόταση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν ξανά οι δελεασθέντες από τη διεφθαρμένη επιχείρηση που θα αναζητήσουν στον «μακεδονικό χάρτη» στοιχεία εναντίον πολιτικών αντιπάλων για συνεργασία και προδοσία κατά των βουλγαρικών συμφερόντων για να καλύψουν τα δικά τους κομματικά ελλείμματα.
Τέλος στις εθνικιστικές υπερβολές στο «μακεδονικό»;
Όμως, ο εθνικιστικός ριζοσπαστισμός στα Σκόπια είναι και για εμάς μια ευκαιρία να ξεπεράσει η συναίνεση για το «μακεδονικό» ακόμη και την ευρωατλαντική πλειοψηφία μας και να πάψει σταδιακά να αποτελεί έδαφος για εθνικιστικές υπερβολές.
Και έτσι θα προκύψει μια κατάσταση στη Βουλγαρία, ασύμμετρη με αυτή στη Βόρεια Μακεδονία.
Με τη ριζική εξέλιξη στον δυτικό γείτονά μας, δεν θα υπάρχουν λιγότερο ένοχοι – τόσο στο SDSM όσο και στο VMRO-DPMNE που ήταν μισοκρυμμένοι ή εντελώς ανοιχτοί αντίπαλοι των συμφωνιών που υπέγραψαν τα Σκόπια.
Επομένως και οι δύο πολιτικές δυνάμεις θα καρπωθούν τα αρνητικά από την προβλεπόμενη αποτυχία.
Στη Βουλγαρία, δεν θα υπάρχουν άλλοι άξιοι για το ζήτημα των βουλγαρικών συμφερόντων έναντι της Βόρειας Μακεδονίας – από το VMRO, το “Vazrazhdane”, το ITN και τον πρόεδρο, μέσω του GERB, και μέχρι το PP-DB, γιατί όχι μπορεί κανείς να αντέξει να εγκαταλείψει τα οχυρά σύνορα μια «γαλλική πρόταση» με μια απερίσκεπτη υποχώρηση από αυτό ή μια προέλαση πέρα από αυτό.
Με την αμφισβήτηση των συμφωνιών αμφισβητείται η ύπαρξη του κράτους των Σκοπίων
Μια στρατηγική συνέργεια αναδύεται επίσης με το άλλο θύμα του σκοπιανού ρεβιζιονισμού – την Ελλάδα, που ήταν η πρώτη που αγνόησε τη συνθήκη της – τη Συνθήκη των Πρεσπών του 2018, η οποία επέβαλε το όνομα Βόρεια Μακεδονία, το οποίο η Γκόρντανα Σιλιανόφσκα – Ντάβκοβα αρνήθηκε να προφέρει στον όρκο της ως ο νέα πρόεδρος.
Το πιο αρνητικό αποτέλεσμα ενός ακόμη βρασμού στο βαλκανικό καζάνι είναι η ανάφλεξη του μίσους μεταξύ των γειτονικών εθνών.
Ειδικά το μίσος των Σλαβομακεδόνων προς τους Βουλγάρους, που ξέσπασε μετά το βουλγαρικό βέτο, το οποίο μάλλον θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο – και αντίστροφα, αν και με μικρότερη ένταση, μάλλον θα μεγαλώσει η αντιπάθεια των Βουλγάρων προς τους Σλαβομακεδόνες.
Η ελπίδα είναι ότι ο μικρότερος αδερφός επιτέλους θα μεγαλώσει και ο μεγαλύτερος δεν θα μωραίνει εξαιτίας του. Και αυτό θα πρέπει να συμβεί πριν τεθεί υπό αμφισβήτηση η ίδια η ύπαρξη του κράτους της Βόρειας Μακεδονίας.
—
