Η Ελλάδα είναι ενταγμένη στο δυτικό σύστημα και όλες οι δομές της είναι συνδεδεμένες με αυτό. Η κρίση του συστήματος, του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ, θα έχει βαριές επιπτώσεις στους αδύναμους κρίκους του. Η Ελλάδα είναι ένας απο αυτούς τους κρίκους.
Μου κάνει εντύπωση και προκαλεί ερωτηματικά το ποια είναι η αιτία της αδυναμίας της χώρας να ανακάμψει οικονομικά.
Όταν η Ελλάδα ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αργότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ, οι χώρες που Ανατολικού Συνασπισμού, που κατέρρευσε, δεν είχαν ούτε ψωμί στο τραπέζι τους. Σήμερα, η Ελλάδα είναι προ τελευταία στην κατάταξη μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. και σε λίγο θα γίνει τελευταία διότι, όπως λένε οι οικονομολόγοι, η Βουλγαρία οσονούπω, περνά και αυτή την Ελλάδα.
Στην Αθήνα χαίρονται για το πόσο καλά πηγαίνουμε και οι αγιογράφοι της κυβέρνησης προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί διεθνή δημοσιεύματα, όπως των Financial Times, που επισημαίνουν την οικονομική καχεξία, δεν έχουν δίκαιο.
Σε μια καθυστερημένη, απο άποψη αντικειμενικής ενημέρωσης, κοινωνία η κυβερνητική μέθοδος να παρουσιάζει το άσπρο μαύρο έχει επιτυχία. Με την βοήθεια των ολιγαρχών που συντονισμένα έχουν πάρει τις άδειες λειτουργίας των καναλιών και σιτίζονται απο το κράτος.
Το διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό αλλά και το διεφθαρμένο δημόσιο, σε συνεργασία με τους κρατικοδίαιτους ολιγάρχες εκμεταλλεύονται τον παραγωγικό πληθυσμό που διαλύεται στις κρατικές μυλόπετρες.
Ποιός είναι ο λόγος της καχεξίας; Γιατί δεν μπορεί να ανασάνει η χώρα;
Ο πρώτος λόγος είναι η βαθιά διαφθορά. Οι Έλληνες πολιτικοί και όλο το σύστημα πρέπει να είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές στη διαφθορά. Δεν γίνεται τίποτε χωρίς μίζα. Ούτε καλημέρα σου λένε.
Η διαφθορά δεν αφήνει την χώρα να ανασάνει.
Ο δεύτερος λόγος είναι ο συγκεντρωτισμός του κράτους. Όταν τα επενδύεις όλα στην Περιφέρεια Πρωτευούσης δεν μπορεί να αναπτυχθεί ο τόπος. Δεν μπορεί να πάρει δυναμική.
Παρουσιάζεται το ίδιο κοινωνικό και οικονομικό φαινόμενο όπως με τις μικρές κοινωνίες στις οποίες οι πληθυσμοί αναπαράγονται μεταξύ τους και στο τέλος το γενετικό φαινόμενο που εμφανίζεται είναι γνωστό.
Ο αθηναϊκός συγκεντρωτισμός καταστρέφει τη χώρα.
Η χώρα δεν μπορεί να βγει απο αυτές τις δύο αγκυλώσεις, άρα δεν μπορεί να απελευθερωθεί. Την απελευθέρωση απο αυτά τα δύο δεινά δεν την θέλει ούτε η ηγεσία (πολιτική, οικονομική, πολιτιστική) ούτε η κοινωνία του λεκανοπεδίου που συνιστά το 50% του ελληνικού πληθυσμού. Ο κατήφορος θα είναι η παρακμή και η διαρκής βαθιά κρίση.
Η χώρα δεν μπορεί να απελευθερωθεί διότι δεν έχει τον πολιτικό ηγέτη που θα συγκροτήσει ομάδα και θα θελήσει να την απελευθερώσει. Αυτά που βλέπουμε στο πολιτικό σκηνικό μοιάζουν σαν κακόγουστη επιθεώρηση χαμηλής ποιότητας.
Το φαινόμενο θα ενταθεί καθώς η δύση στην οποία είναι προσδεδεμένη η χώρα θα περάσει κρίση.
Τον τόνο στη δύση δίνουν οι ΗΠΑ οι οποίες αυτήν την περίοδο:
-βιώνουν έναν εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο απο τον οποίο δεν φαίνεται διέξοδος.
–επαναφέρουν τον Μακαρθισμό στον δημόσιο βίο τους και, κυρίως, στα Ανώτατα Ιδρύματα όπως πολύ καλά αναλύει το άρθρο που δημοσίευσαν οι Ανιχνεύσεις. Στο τέλος του σχολίου θα παρατεθεί το λινκ.
-έχουν περιπέσει, οι ΗΠΑ, σε μια αναξιοπιστία στους συμμάχους τους και στις δυνάμεις που τους έχουν βοηθήσει ανά τον κόσμο (οι Κούρδοι είναι χαρακτηριστική περίπτωση).
-έχουν μια αναθεωρητική πολιτική. Αυτές σπρώχνουν τους μεγάλους αντιπάλους τους σε συγκρούσεις.
-έχουν αντιφατική πολιτική. Ο αμερικανός ΥΠΕΞ επισκέφθηκε πριν λίγες ημέρες την Κίνα και αντιμετώπισε την κινεζική ηγεσία όπως μια μικρή χώρα της απόλυτης επιρροής τους (πχ Ελλάδα). Στον απόηχο της επίσκεψής του οι κινέζοι αναρωτιούνται πως ενώ οι αμερικανοί εξοπλίζουν με κάθε τρόπο την Ταϊβάν ζητούν απο αυτούς να μην βοηθούν την Ρωσία.
-χώρες οι οποίες έχουν τον χρυσό τους στις ΗΠΑ σκέφτονται να τον αποσύρουν. Οι ΗΠΑ έχουν χάσει την αξιοπιστία τους μετά την κατάσχεση του χρυσού της Ρωσίας.
Όλα αυτά δεν προμηνύουν καλές εξελίξεις. Αναμένεται οικονομική κρίση που θα πλήξει πολλά χρηματοπιστωτικά συστήματα. και συνήθως τις κρίσεις αυτές την πληρώνουν περισσότερο οι ασθενέστεροι κρίκοι του διεθνούς συστήματος. Η Ελλάδα είναι ένας απο αυτούς.
Αντί να βάλει την οικονομία σε κάποια τροχιά, ο κ Μητσοτάκης άρχισε να μοιράζει και πάλι χρήματα μήπως και πάρει κάποιες ψήφους.
Περιμένετε σωτηρία;
Όπως επισημαίνει φίλος της στήλης, η όποια ανάπτυξη παρουσιάζεται στην Ελλάδα οφείλεται, εν μέρει, και στις τουρκικές επενδύσεις. Με οικονομικούς όρους δεν είναι κακό. Από πολιτική σκοπιά, τα αποτελέσματα εξαρτώνται – ίσως να συμβάλλουν- στην προσέγγιση ίσως, όμως, να οδηγήσουν σε ακόμη μια εξάρτηση. Πάντως, η Ελλάδα η οποία παλιότερα δεν διανοούνταν να βασίζεται σε τουρκικές επενδύσεις, πλέον τις αποδέχεται. Είναι μια ιστορική μεταβολή.
Ακόμη, δημοσίευμα του Οικονομικού Ταχυδρόμου παρέθετε τις γραφειοκρατικές και δικαστικές δυσκολίες που συναντά η πρόθεση ισχυρών διεθνών εταιρειών για εκμετάλλευση υδρογοναναθράκων στο Ιόνιο και την Κρήτη. Το συμπέρασμα απο την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων είναι ότι το ελληνικό κράτος δεν θέλει να εξάγει υδρογονάνθρακες αν δεν το επιτρέψουν οι ΗΠΑ. Ο γνωστός απο την περίοδο που ήταν πρέσβης στην Αθήνα και σήμερα αμερικανός υφυπουργός για ενεργειακά Τζέφρι Πάγιατ προδιέγραψε πως θα γίνει η εκμετάλλευση. Σε συνεργασία με την Τουρκία. Προσέξτε κάτι ακόμη. Η ενόχληση της Τουρκίας απο τα Θαλάσσια Πάρκα ήταν γιατί δεν ρωτήθηκε. Δηλαδή, θεωρεί δεδομένο ότι η Αθήνα θα ενεργεί αφού η Άγκυρα το εγκρίνει.
Το αθηναϊκό κράτος, λοιπόν, έχει τις εξής εξαρτήσεις: η πρώτη, και καθοριστική είναι απο τις ΗΠΑ. Η δεύτερη απο την Ε.Ε. Η τρίτη απο το Ισραήλ (στην διαμόρφωση των κυβερνητικών σχημάτων ερωτάται και το Ισραήλ). Και τώρα και απο την Τουρκία. Και αυτό το μόρφωμα παρουσιάζεται ως κράτος.
Το λινκ του ενδιαφέροντος άρθρου που πρέπει να διαβάσετε για να πάρετε μια ιδέα του τι συμβαίνει στις ΗΠΑ.
Και κάτι ακόμη.
Στο υπουργείο εσωτερικών έγινε μια διάρρηξη μέρα μεσημέρι, την ώρα που οι υπάλληλοι εργάζονταν. Η διάρρηξη είχε σχέση με την εκλογική διαδικασία.
Αν αυτά συνέβαιναν σε οποιαδήποτε, πολιτικά, πολιτισμένη χώρα λίγο πριν τις εκλογές, ο κόσμος θα είχε ξεσηκωθεί. Στην Ελλάδα καθεύδει. Όπως και με τις παρακολουθήσεις. Και ψάχνει τρόπους να δικαιολογήσει την παθητικότητά του.
Στις ΗΠΑ μια ανάλογη περίπτωση έριξε την ισχυρή κυβέρνηση Νίξον.
Η σερβίδα εκπρόσωπος στο Συμβούλιο της Ευρώπης μας έδωσε μάθημα του τι σημαίνει αξιοπρέπεια ενός λαού.
Υπο τα ξινισμένα μούτρα της πολιτικού (Ντόρας Μπακογιάννη, της γνωστής κρητικής οικογένειας) που εκφράζει ό,τι ακριβώς, είναι σήμερα το διεφθαρμένο αθηναϊκό κράτος.
