Στο άγνωστο με βάρκα τη Ζωή...


Σε ανοιχτή εκδήλωση στο θέατρο Χυτήριο, η τέως πολέμαρχος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου παρουσίασε το βράδυ της Τρίτης το νέο της κόμμα «Πλεύση Ελευθερίας», υπό τους ήχους του πρόσφατου τραγουδιού από τα '80s «People have the power».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε στο πλευρό της την αριστεροακροδεξιά Ραχήλ Μακρή, την πρώην υπουργό Νάντια Βαλαβάνη, που έβγαλε τα λεφτά της στο εξωτερικό λίγο πριν τα capital controls, και την ακτιβίστρια Αυγή Βουτσινά, που πριν από μερικούς μήνες είχε πετάξει μια κότα στο Μέγαρο Μαξίμου.

Με τέτοια Dream Team θα την ψηφίσουμε σίγουρα!

Η διακήρυξη του νέου κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου περιέχει 6 Δ - τη Δημοκρατία
τη Δικαιοσύνη, τη Διαφάνεια, τα Δικαιώματα, τη Διαγραφή του Χρέους και τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών - λέξεις άγνωστες στους περισσότερους Έλληνες -, ενώ το μόνο Δ που ξέρουμε και λείπει είναι η Δέλτα της Γειτονιάς.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ξέχασε να συμπεριλάβει στα Δ τη Δραχμή, αν και αυτή εκπροσωπείται από το σήμα του κόμματος - που είναι το καραβάκι - ενώ αν το σκεφτείς καλύτερα θα δεις ότι η λέξη "δραχμή" έχει 6 γράμματα, δηλαδή όσα και τα Δ. Τυχαίο;

Τίποτα δεν φαίνεται να είναι τυχαίο στο νέο αυτό αντιμνημονιακό κόμμα που μιλάει για ελευθερία, αξιοπρέπεια, δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία κι άλλες τέτοιες μαλακίες που μας ζάλιζε τα παπάρια ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν γίνει κυβέρνηση και τα γαμήσει όλα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είπε ότι η Πλεύση Ελευθερίας θα δράσει μέσα από την κοινωνία και μαζί με την κοινωνία αλλά αφενός η κοινωνία χέστηκε για την ελευθερία της, αφετέρου εγώ δε βλέπω καμιά όρεξη για δράση. Μια χαρά έχουν βολευτεί όλοι στον καναπέ τους.

Από τα λίγα που παρακολούθησα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα προσωποκεντρικό κόμμα, που στόχο έχει να αντιπαρατάξει την ηθική ακεραιότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου απέναντι στον ηθικό ξεπεσμό του Αλέξη Τσίπρα.

Μα καλά η Ζωίτσα δεν του είχε μέχρι πέρσυ τυφλή εμπιστοσύνη; Τον Αύγουστο είδε την κωλοτούμπα, αν και πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ; Τόσο τυφλή πια αυτή η εμπιστοσύνη;

Όσοι παρακολουθείτε από παλιά το μπλογκ και τη σελίδα μας ξέρετε ότι αντιμετωπίζαμε τη Ζωή με συμπάθεια και είχαμε στηρίξει μέρος των δηλώσεων και των ενεργειών της - και πολύ καλά κάναμε.

Από την άλλη, ήμασταν το μοναδικό ίσως "αριστερό" μπλογκ που, την περίοδο που όλοι οι αριστεροί ήταν εκστασιασμένοι με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους και τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων, είχαμε γράψει ότι αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός και τίποτα παραπάνω από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, τη στιγμή που η διαπραγμάτευση πήγαινε κατά διαόλου και το τρίτο μνημόνιο ερχόταν καραμπινάτο.

Πάντως, η συμπάθειά μου στο πρόσωπο της Ζωής Κωνσταντοπούλου παραμένει. Είχε μιλήσει ζωντανά στο προεκλογικό The Three Mooges Radio Show τον περσινό Ιανούαριο, την έχω γνωρίσει από κοντά και είναι μια χαρά ευγενής και γλυκός άνθρωπος. Της εύχομαι τα καλύτερα.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι τα καλύτερα δεν θα έρθουν και η Πλεύση Ελευθερίας θα αναλωθεί στις δακρύβρεχτες ηθικολογίες, τις αφηρημένες επικλήσεις σε αξίες και υψηλά ιδανικά, τις καταγγελίες και τις κατάρες, δηλαδή σε όλα όσα συνηθίζει να αναλώνεται η Αριστερά τα τελευταία 50 χρόνια.

Κανένα συγκροτημένο σχέδιο δράσης. Μόνο κλάψα.

Βέβαια, εμένα ζμπουτσαμ όλα αυτά, αφού δεν πρόκειται να πάω να ξαναψηφίσω και η αποχή στις επόμενες εκλογές θα σπάσει όλα τα ρεκόρ.

Αφήστε τους να ψηφιστούν μεταξύ τους.

Eξάλλου, στα προτεκτοράτα, τα κόμματα, το πολίτευμα και οι εκλογές δεν έχουν καμία απολύτως σημασία.

Όπως και τίποτα άλλο.

Ζωίτσα, καλή τύχη!


by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Πάντοτε απορούσα με τους ανθρώπους που απλά δεν μπορούν να κάνουν πίσω, να παραδεχτούν ότι απέτυχαν και να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Κάθονται εκεί και επιμένουν με την ίδια λανθασμένη συνταγή ακόμα κι όταν όλα δείχνουν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το κάνουν. Από την άλλη το καταλαβαίνω. Όταν μπαίνεις στην πολιτική, όταν μπαίνεις οπουδήποτε, και γίνεται όλη σου η ζωή, μετά εύκολα δικαιολογείς πολλά και δύσκολα παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος, γιατί αυτο σημαίνει ότι πρέπει να πάψεις να δικαιώνεις την επιλογή σου. Γι' αυτό μην αφιερώνεστε ολοκληρωτικά σε κανέναν και σε τίποτα. Να αφήνετε πάντα τις επιλογές σας και την πόρτα της εξόδου ανοιχτές.)