αδεσμευτα ιστολόγια.
Παρακολουθώ ότι πολλοί από 'σας, απ' τους τίτλους μέχρι το περιεχόμενο των αναρτήσεών σας, δείχνεται να ενθουσιάζεστε από τις μάχες που διεξάγονται στην Συρία ή αλλού στον κόσμο.
Καταδικάζεται μεν σε άλλες αναρτήσεις σας τον πόλεμο γενικά αλλά σε άλλες τον διαφημίζετε.
Είδα πχ ανάρτηση που παρουσιάζει Κούρδες αντάρτισες καλοβαμμένες με μακιγιάζ και όμορφα χτενίσματα λες και πρόκειται για πασαρέλα, ο πόλεμος κύριοι και κυρίες είναι δάκρυα πόνος και αίμα.
Σε άλλες αναρτήσεις οι σκοτωμοί τζιχαντιστών παρουσιάζονται σαν κάτι καλό, τόσο ώστε πρέπει να πανηγυρίζουμε.
Ντροπή φίλοι ιστολόγοι, ο θάνατος δεν είναι για ενθουσιασμούς, και οι τζιχαντιστές είναι άνθρωποι, έχουν μανάδες, πατεράδες, αδέλφια, παιδιά.
Το ότι από μικροί γαλουχήθηκαν μέσα στον σκοταδισμό του φονταμενταλιστικού ισλάμ δεν σημαίνει ότι δεν είναι άνθρωποι.
Τα αίτια που οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους στις απάνθρωπες και σοκαριστικές πράξεις τους είναι γνωστά, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η καταπίεση, η έλλειψη παιείας κτλ.
Είναι επίσης γνωστό ότι οι "πολιτισμένοι" δυτικοί τους εξοπλίζουν και τους χρησιμοποιούν για τα δικά τους συμφέροντα.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι κατ' ουσίαν θύτες και θύματα.
Δεν αθωώνω τους τζιχαντιστές για τα εγκλήματα που κάνουν αλλά και δεν χαίρομαι όταν νέοι άνθρωποι κατακρεουργούνται για τα συμφέροντα κάποιων επιτήδειων.
Όταν καταδικάζεις τον πόλεμο δεν μπορείς ταυτόχρονα να πανηγυρίζεις για κάποια επακόλουθα του πολέμου.
Ο πόλεμος ποτέ δεν έκανε καλό στην ανθρωπότητα ούτε έκανε καλύτερους τους ανθρώπους, μην τρελαθούμε κιόλας...
