Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΕΠΙΖΗΤΕΙ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΣΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ...



Η πατρίδα μας έχει περιέλθει σε δεινή κατάσταση και αντιμετωπίζει πολλά και δύσκολα προβλήματα σε όλους τους τομείς του κράτους και της κοινωνίας, προβλήματα που έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας και γόρδιου δεσμού. 

Χιονοστιβάδα γιατί η κατάσταση επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα και γόρδιος δεσμός γιατί τα προβλήματα συνεχώς περιπλέκονται και αλληλοτροφοδοτούνται, με αποτέλεσμα να σκοτεινιάζει το μέλλον μας, να μπαίνει σε αμφιβολία η μακρόχρονη επιβίωση του ιστορικού έθνους μας και να αυξάνει ο κίνδυνος ακροτηριασμού της πατρίδας μας.

Α) ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ – ΥΦΕΣΗ – ΑΝΕΡΓΙΑ
Το κράτος μας το 2009 χρεοκόπησε και αντί η κυβέρνηση
ΓΑΠ να διαχειριστεί τη χρεοκοπία της χώρας με σύνεση και υπευθυνότητα, έκρινε ότι ήταν προς το συμφέρον της να παραδώσει πλήρως την εθνική μας κυριαρχία στους εκπροσώπους των δανειστών, αποδεχόμενη ένα πλαίσιο διαχείρισης της κατάστασης, το οποίο δεν αφήνει περιθώρια αποτελεσματικής και εξυγιαντικής αντιμετώπισης των αιτίων που προκάλεσαν τη χρεοκοπία και των προβλημάτων που προέκυψαν ως συνέπεια της. Εκτοτε δεν υπάρχει Ελληνική Κυβέρνηση παρά εντολοδόχοι πολιτικοί που εκτελούν ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο και τελικά αλυσιτελές σχέδιο των διεθνών δανειστών και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η Ελλάδα έπρεπε από την αρχή να κάνει μερικά πράγματα ταυτόχρονα, όπως:
  1. Να κηρύξει πτώχευση και να επιβάλλει μείωση του χρέους
  2. Να τιμωρήσει τους πρωταίτιους της χρεοκοπίας
  3. Να ενημερώσει τίμια τον Ελληνικό λαό και να λάβει δραστικά μέτρα, περιορίζοντας το δημόσιο και τις απολαυές του, φορολογώντας τον πλούτο και εξαλείφοντας κάθε είδους προνόμια της οικονομικής ολιγαρχίας, των πολιτικών και των οργανωμένων συντεχνιών
  4. Να επιβάλλει έλεγχο κίνησης κεφαλαίων από την πρώτη μέρα
  5. Να ελέγξει τη νομιμότητα του ιδιωτικού πλούτου
  6. Να ισοσκελίσει τον κρατικό προϋπολογισμό μέσα στον πρώτο χρόνο
  7. Να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να μειώσει τους συντελεστές φορολογίας
  8. Να δώσει έμφαση στην εγχώρια παραγωγή και στην προσέλκυση άμεσων επενδύσεων
  9. Να αλλάξει ταχύρυθμα τους πολιτικούς θεσμούς, με όραμα, με στρατηγική και με σχέδιο, και
  10. Να κινητοποιήσει τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας σε όλους τους τομείς.
Αντί να κάνουν αυτά οι κυβερνήσεις Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά και τώρα του Τσίπρα, παίζουν κρυφτούλι με τους υπαλλήλους των δανειστών τραπεζιτών στην πλάτη του Ελληνικού λαού, αδιαφορώντας για τη ζημιά που γίνεται σε βάρος της αναπτυξιακής ικανότητας της πατρίδας μας και έχουν παραδώσει τα πάντα στους επικυρίαρχους κύκλους, τους οποίους και υπηρετούν με εμφανή δουλοπρέπεια και με μόνη έγνοια να διατηρήσουν τη θέση τους και τα προνόμια τους.
Ποιος θα δώσει τη λύση; Ο Τσίπρας; Η σχεδιαζόμενη πολυκομματική κυβέρνηση; Η μήπως ο Κυριάκος;
Β) ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΘΕΣΜΩΝ – ΦΑΥΛΟΚΡΑΤΙΑ - ΠΑΡΑΚΜΗ
Μετά τη στρατιωτική δικτατορία 1967-1974 περάσαμε στη «μεταπολίτευση», δηλαδή; όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Εκτοτε η πολιτεία μας λειτουργεί με ένα σύνταγμα, το οποίο έλκει την καταγωγή του από τα χρόνια της ξενόφερτης βασιλείας στην Ελλάδα και επιτρέπει αυτοκρατορικές εξουσίες στον πρωθυπουργό, υποταγή όλων των θεσμών στην κυβέρνηση και τελικά στον μονοκράτορα πρωθυπουργό, αποκλείει την ποινική δίωξη των πολιτικών από σταθερά θεσμοθετημένα δικαστικά όργανα και αφήνει τα πάντα στη διακριτική ευχέρεια της κάθε κυβέρνησης, αφού όλα ρυθμίζονται συνταγματικά «όπως ο νόμος ορίζει».
Το σύνταγμα μας είναι ένα κουρελόχαρτο, η πολιτική ελίτ το διατηρεί γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα της και αυτά των πατρώνων της, επιτρέπει την αδιαφάνεια, τις συναλλαγές, τις μίζες, τα φακελάκια, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, που όλα μαζί έφεραν και συντηρούν τη γενικευμένη παρακμή του κράτους και της κοινωνίας. Επιτρέπει στον Τσίπρα να κάνει κυβέρνηση με το 36% των ψηφισάντων, που αντιστοιχεί στο 26,25 % του συνολικού εκλογικού σώματος. Επιτρέπει ακόμη να φέρνουν τις εντολές των δανειστών με τη μορφή πολυσέλιδων νομοσχεδίων, ενίοτε και στην αγγλική γλώσα, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, για να μη προλάβουν να το μελετήσουν οι βουλευτές, για να μην προλάβει να καταλάβει ο κόσμος. Πολιτικό αίσχος!
Ενας κινούμενος λαβύρινθος νόμων, προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων, δεν επιτρέπει στους πολιτικούς να γνωρίζουν, να σχεδιάσουν και να ενεργήσουν αναπτυξιακά και δίκαια. Οι ΔΥ προ πολλού έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Δεν αντιδρούν για να επιβιώσουν. Τα κυβερνητικά στελέχη τοποθετούμενα σε θέσεις πολιτικής ευθύνης, μη έχοντας συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, δεν αναλαμβάνουν να προωθήσουν μεσοπρόθεσμα αναπτυξιακά σχέδια, ασχολούνται μόνο με μικροδιευθετήσεις που ανακυκλώνουν τα προβλήματα, επιζητούν και αναζητούν ευκαιρία για καμιά χοντρή αρπαχτή και βέβαια κάνουν ότι μπορούν για να έχουν την εύνοια του προϊσταμένου τους και για να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους.
Αρα η γενική παρακμή που βιώνουμε σήμερα, έχει βαθειές ρίζες στην ιστορία των θεσμών, στην ετεροκαθοριζόμενη πολιτική της Πατρίδας μας, στην χρόνια πολυδιάσπαση του λαού μας, στη συνεχιζόμενη λαθροχειρία των πολιτικών μας, στον παρασιτισμό της οικονομικής ελίτ και στην παθητική ανοχή της κοινωνίας μας.
Ο λαός μας έμαθε να τα περιμένει όλα από τους πολιτικούς και παρακολουθεί αμήχανος και αδρανής τις εξελίξεις. Ο συνεχής και συστηματικά καλλιεργούμενος φόβος των τελευταίων ετών τον έχει παραλύσει πολιτικά και έτσι αρκείται μόνο στο να ψηφίζει (και μάλιστα με μεγάλη αποχή) όταν οι πολιτικοί φτάνουν σε αδιέξοδο και σπεύδουν να λάβουν μια νέα λευκή εντολή, ύστερα από πολλή προπαγάνδα, ελάχιστη ουσιαστική ενημέρωση και πολλή αποχαύνωση από τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας.
Ποιος θα δώσει τη λύση; Ο Τσίπρας; Η σχεδιαζόμενη πολυκομματική κυβέρνηση; Η μήπως ο Κυριάκος;
Γ) ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ – ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ
Είμαστε ένας λαός που γερνάει, μια κοινωνία με υψηλή υπογεννητικότητα, μια χώρα που την εγκαταλείπει η νεολαία της και τα καλύτερα μυαλά της, ένα εθνος που έχει μπει σε τροχιά αφανισμού, μια Πατρίδα που την επιβουλεύονται πολλοί, γειτονικοί λαοί και άλλοι που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν την οικουμένη, είμαστε στο σταυροδρόμι μεγάλων γεωπολιτικών αντιθέσεων, δεχόμαστε κύματα παρανόμως εισερχομένων μεταναστών και κύματα πραγματικών και βαλτών προσφύγων. Που πάμε; τι περιμένουμε; Η βόρεια ευρώπη διακρίνει τον μουσουλμανικό κίνδυνο και πιέζει να παραμείνει το πρόβλημα στη μεσόγειο και ιδιαίτερα στη δική μας χώρα. Γιατί; έχουν κάποιο σχέδιο;
Η κυβέρνηση επιχειρεί να κατευνάσει τους γείτονες και να ευχαριστήσει τους ηγέτες της διεθνούς πολιτικής, έστω και αν έτσι θέτει σε κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα, έστω και αν έτσι δημιουργούνται δυσμενή δεδομένα και προηγούμενα. Σαν να έχουμε πέσει σε λήθαργο. Αν αργήσουμε να συνέλθουμε και να αντιδράσουμε, τότε η κατάσταση ίσως να έχει παγιωθεί ανεπιστρεπτί.
Ποιος θα δώσει τη λύση; Ο Τσίπρας; Η σχεδιαζόμενη πολυκομματική κυβέρνηση; Η μήπως ο Κυριάκος;
Εχουμε μπροστά μας πολλά και αλληλοτροφοδοτούμενα προβλήματα, αυτά που σχετίζονται με τη χρεοκοπία του κράτους, των τραπεζών, πολλών επιχειρήσεων και νοικοκυριών, τα οποία γίνονται ακόμη πιο δυσεπίλυτα μέσα σε στο απαρχαιωμένο πολιτικό και θεσμικό πλαίσιο που συντηρούμε και αυτά που σχετίζονται με τις επικίνδυνες περιπλοκές της γεωπολιτικής συγκυρίας στην περιοχή μας, την επιβουλή των γειτόνων μας και την ανέλεγκτη είσοδο μεγάλου αριθμού μεταναστών και προσφύγων.
Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να περιμένουμε κανένα σωτήρα, κανένας απο μηχανής θεός δεν πρόκειται να μας σώσει. Δεν δικαιούμαστε και δεν μπορούμε πια να μένουμε παθητικοί παρατηρητές. Η θα αγωνιστούμε τίμια και γενναία για να περισώσουμε ότι είναι δυνατόν ή θα χαθούμε τα χρόνια που έρχονται και αυτοί που θα επικρατήσουν θα μας σβήσουν ολότελα από την ιστορία.
Οι βασικοί άξονες μιας αναγγεννητικής κοινωνικής αντίδρασης μπορεί να είναι κάπως κοντά σε αυτό που περιγράφουν οι ακόλουθες γραμμές:
  1. Ανατροπή του σάπιου πολιτικού συστήματος και ταχεία απόδοση δικαιοσύνης.
  2. Επιμερισμός του κόστους της χρεοκοπίας σε όσους συνέβαλλαν σε αυτή, σύμφωνα με το δόγμα «ο τρώσας και ιάσσεται».
  3. Ταχύρρυθμη αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου του πολιτικού συστήματος.
  4. Συστηματική ανασύνταξη και εκσυγχρονισμό του Ελληνικού Κράτους.
  5. Διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και της εθνικής προοπτικής.
  6. Επανεξέταση των συνθηκών που μας δεσμεύουν από προηγούμενες αποφάσεις των κυβερνήσεων και διενέργεια δημοψηφισμάτων, μετά από πολύπλευρη ενημέρωση του λαού.
Αν τα ανωτέρω είναι σωστή απάντηση στις συνθήκες της τρέχουσας πραγματικότητας και αν η κοινωνία ενστερνιστεί αυτές και άλλες ανάλογες προτεραιότητες, τότε και νέα πολιτικά στελέχη θα αναδειχθούν μέσα στην αγωνιστική πορεία και επιμέρους λύσεις θα διατυπωθούν για όλα τα προβλήματα, με τη συμμετοχή ειδικών επιστημόνων και πολλών άλλων άμεσα ενδιαφερομένων.
Εμπρος λοιπόν να διαμορφώσουμε συνθήκες για ένα ελεύθερο και σύγχρονο ελληνικό κράτος, για μια κοινωνία με ουσιαστική συμμετοχική δημοκρατία, για μια χώρα με οικονομική αυτάρκεια, με ένα λαό που θα ζεί και θα προάγει ένα λαμπρό και αξιομίμητο κοινωνικό πολιτισμό.
Το μέλλον της Ελλάδας είναι στα χέρια των Ελλήνων. Ας μην περιμένουμε τίποτα και από κανένα.

πηγή: