Τώρα που οι κυβερνητικές συνιστώσες τάχαμου λούζει ο ένας τον άλλον για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, ενώ ουσιαστικά ξεπλένονται στο λουτρό του Μαξίμου για το πώς βρέθηκαν οι χιτλερικοί στη Βουλή, ο Στουρνάρας θα
γκαζώνει φουλ, για να καλύψει απερίσπαστος το υπόλοιπο ένα τρίτο της διαδρομής που θα μας οδηγήσει στους φούρνους, δηλαδή στην πλήρη ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, καθώς εμείς θα απολαμβάνουμε νέες γαργαλιστικές λεπτομέρειες για τα απόκρυφα του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, πίνοντας στη φαντασία μας ιρλανδέζικο ουΐσκι τριπλής αποστάξεως από κινέζικο βάζο.
Μια και δεν έχει αποσαφηνισθεί αν μας απέμεινε το ευκολότερο ή το δυσκολότερο κομμάτι της όλης δημοσιονομικής προσαρμογής, δικαιούμαι να υπολογίσω ότι μπορούμε άνετα να προσβλέπουμε από εδώ και πέρα σε ένα επιπλέον 15% ανεργία –τουλάχιστον– που μαθηματικώς του αντιστοιχεί. Άρα, έχουμε και λέμε, Γενικό Σύνολο Ανεργίας 45-50%.
Η πρόβλεψή μου αυτή δεν θα επιβεβαιωθεί ποτέ βέβαια, όχι επειδή έχω λάθος, αλλά διότι απλούστατα δεν θα έχει μείνει ψυχή σε αρμόδια υπηρεσία, ώστε να την υπολογίσει. Οπότε επισήμως θα ανακοινώνονται ελεύθερα ακόμα πιο καταπληκτικοί αριθμοί από τους σημερινούς σχετικά με κάθε πτυχή και μέγεθος της ελληνικής οικονομίας. Μεθυσμένοι εμείς από το ιρλανδέζικο ουΐσκυ τριπλής αποστάξεως θα έχουμε φορέσει το κινέζικο βάζο για φέσι, και δεν θα μας νοιάζει τίποτα –τελείως αμέριμνοι, «Τουρκία», που λέει και η έκφραση… Με την ευκαιρία ο Σουλεϊμάν θα μεταδίδεται σε όλα τα κανάλια όλο το 24ωρο.
Προς τι η ανησυχία, παρακαλώ; Πρόκειται για μια άκρως ενθαρρυντική εξέλιξη! Αναλογισθείτε, παραδείγματος χάριν: Η εφορία θα μας στέλνει διάφορα ραβασάκια από φετφά, τα οποία θα καταχωρίζουμε στην παπουτσοθήκη, μαζί με όλους τους υπόλοιπους λογαριασμούς –φως, νερό, τηλέφωνο κ.τ.λ. Σταδιακά, η ελληνική κοινωνία θα πλημμυρίσει με απόλυτη κατανόηση γενικευμένης στάσης πληρωμών, και όσους συλλεκτικούς τύπους επιμένουν να πηγαίνουν στην εργασία τους θα τους συνοδεύει ένα αίσθημα οίκτου των υπολοίπων γι αυτούς. Αλλά κι εκείνοι δεν θα το συνεχίσουν αυτό το βιολί για πολύ, συνειδητοποιώντας και οι ίδιοι ότι έχουν πιαστεί μεγάλοι κώτσοι, αφού περιφρονούν μια σίγουρη, κι ευκολότερα καλύτερη ζωή, δηλαδή μια ζωή με όλες τις ευεργεσίες, χωρίς ωστόσο να χρειάζεται να πληρώνουν. Γιατί, δηλαδή, να μην τρώνε και και να μην πίνουν και αυτοί, δωρεάν ευωχούμενοι;
Και τότε… Τότε, στη χώρα που γέννησε, αυτή πρώτη, τόσα και τόσα άλλα θα γίνει για πρώτη φορά πραγματικότητα το μεγάλο όραμα του ανθρώπινου είδους: Θα γίνουμε καθαρό πνεύμα! (Αυτό που πολύ απερίσκεπτα αποκαλούν ορισμένοι «γενοκτονία».)
Εύχομαι εμείς ως καθαρά πνεύματα, που ως τέτοια, θα μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, πράγματα κάποτε αδύνατα λόγω του σαρκικού περιορισμού, να συνειδητοποιήσουμε ότι φέρουμε ευθύνη έναντι των επόμενων γενεών και να κρατήσουμε από τον προηγούμενο αμαρτωλό βίο μας το γεννετήσιο κομμάτι, έστω κατά το μέτρο που αυτό είναι κάπως δωρεάν, μην τυχόν κι έχουμε πάλι τίποτε αναχρονιστικά πισωγυρίσματα, από εκείνα που έχουν να κάνουν με την άκρως πεζή και γήινη έννοια της οικονομίας.
Αχ, τι υπέροχη προοπτική… Η ιδιοκτησία δεν θα έχει πλέον καμμιά σημασία. Μόλις ξεμπερδέψουμε και με την οικογένεια, μετά ποιος μας πιάνει… Η μεγάλη στιγμή θα έχει έρθει για να δικαιωθεί επιτέλους κάθε καταφρονεμένος. Πρώτος και καλύτερος ο Περισσός που λοιδωρήθηκε ανηλεώς τόσα χρόνια για το πείσμα του στις κατάλληλες προϋποθέσεις. Όμως επειδή, ως γνωστόν, η ζωή είναι άδική, τα κλειδιά της χώρας, αχρείαστα-ξεαχρείαστα αυτά, θα παραδοθούν τελικά όχι στον Γόντικα, αλλά στον Στήβεν Χώκιν, ο οποίος είχε ήδη προετοιμασθεί πιο κατάλληλα για την εξαΰλωση, αυτός όχι από ιδεολογία, αλλά εξαιτίας μιας άτιμης ασθένειας που είχε σαν συνέπεια να τον εγκαταλείπει, ήθελε-δεν ήθελε, η σαρκική πλευρά του εαυτού του. Ιδού το ελληνικό τεχνολογικό θαύμα –η εξαΰλικον βάλλεϋ.
Όλα θα είναι από εκείνη την ημέρα και μετά μόνον εικονική πραγματικότητα· αποκλειστικά –είπαμε, πλην των γεννετησίων. Ολημερίς κι ολονυκτίς θα συνευρισκόμαστε ερωτικά και στα διαλέιμματα θα διαβάζουμε Μεγάλο Ανατολικό, και άλλα διαμάντια της ερωτικής φιλολογίας. Οτιδήποτε άλλο θα είναι απλώς μόνον ψέμμα και άνευ σημασίας. Εξάλλου, η αλήθεια δεν θα έχει πια κανένα νόημα, κανένα λόγο για να αρθρώνεται. Άραγε, σε τι ωφελεί η αλήθεια, όταν ο άνθρωπος έχει εξελιχθεί σε πνεύμα; Ακούγεται ίσως λίγο τρομακτικό σε κάποιους διαστακτικούς, αλλά δεν θα έπρεπε. Όλα μια συνήθεια είναι.
Εδώ που τα λέμε, όχι μόνον η αλήθεια –αν υπάρχει αλήθεια– αλλά τίποτε δεν θα έχει νόημα. Χα! Ούτε η ευγνωμοσύνη. Και οι σωτήρες μας, αυτοί που σήμερα λούζονται στα λουτρά του Μαξίμου, και ο Στουρνάρας που θα γκαζώνει στα λασπόνερα, όλοι τους αυτοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με την απώτατη νομοτέλεια: Τη φρικτή αχαριστία της λήθης. Να τι τους επιφυλάσσει το πνεύμα τριπλής αποστάξεως με το οποίο μας μεθούν.
Κι όταν θα τελειώσει το μπουκάλι, θα πάρουν γεύση του τι πάει να πει το γνωμικό «είδε ο τρελλός τον μεθυσμένο και φοβήθηκε».
Αν φυσικά είμαστε τότε ακόμα ζωντανοί…
Πηγή
