Παρακολουθώντας τα γεγονότα, με την ματιά του απλού ανθρώπου, διαπιστώνω αδράνεια και αδιαφορία όλων μας στα όσα τραγικά και καταστροφικά γίνονται στην χώρα.
Αναρωτιέμαι, μαζί με όλους τους άλλους, γιατί ο Έλληνας δεν αντιδρά, γιατί ο Έλληνας παραμένει απαθής στα όσα του συμβαίνουν.
Δύσκολη η απάντηση, όχι μόνο από 'μένα, τον απλό πολίτη, αλλά και από τους ειδήμονες. Μην ισχυριστεί κάποιος ότι φοβάται γιατί η ιστορία θα τον διαψεύσει.
Λόγω της ηλικίας μου, έχω μνήμες από περασμένες δεκαετίες.
Οι Έλληνες λειτουργούν περισσότερο με το συναίσθημα παρά με την λογική.
Η συγκεντρωμένη οργή σε κάθε Έλληνα δεν εκφράζεται σήμερα με δυναμικές κινητοποιήσεις ικανές να ανατρέψουν τις εφαρμοζόμενες πολιτικές.
Ένας βασικός λόγος είναι η απαξίωση του πολιτικού δυναμικού της χώρας και η σιχασιά που νοιώθει για τους καρεκλοκένταυρους συνδικαλιστές. Όι αιτίες και οι αφορμές για αυτά είναι γνωστές.
Μια ζωή παραμύθια. Επειδή λοιπόν λείπει η αξιόπιστη δύναμη που θα εμπνεύσει και θα συμπαρασύρει τους Έλληνες σε ανατρεπτικές διαδικασίες ζούμε στον αστερισμό της απάθειας, της απραξίας.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουμε φορτωθεί, σύμφωνα με το δόγμα του σοκ, με ενοχές. Πολλοί από 'μας πιστεύουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, ότι φταίμε για τα όσα υπομένουμε. Μπορεί νάχουν δίκιο.
Επιπρόσθετα η εξουσία κατέχει πολύ καλύτερα, από άλλες περασμένες εποχές, το πως θα τιθασεύσει και θα ποδηγετήσει τις αντιδράσεις των πολιτών. Αυτό έχει μία λογική βάση.
Προσωπικά πιστεύω ότι εμείς οι Έλληνες αδυνατούμε να επιλύσουμε τα μικρά και επιλύσιμα προβλήματα αλλά κατορθώνουμε τα ακατόρθωτα λόγω της ιδιοσυγκρασίας μας ως λαός. Είπαμε, λειτουργούμε με βάση το συναίσθημα και όχι την λογική.
Αν μπορούσε να μετρηθεί το ποσό της οργής που έχει μέσα του ο κάθε Έλληνας ίσως θα τρόμαζαν οι εξουσιαστές. Το πότε και με ποιο τρόπο θα εκφραστεί αυτή η οργή και ποιους ,ενόχους ή αθώους, θα τιμωρήσει είναι σήμερα δυσδιάκριτο.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Έλληνας θα αντιδράσει και θα αντιδράσει με τρόπο μη προβλέψιμο. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο για όσους εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο και κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια.
Εφτά χρόνια κράτησε η χούντα του Παπαδόπουλου, εφτά χρόνια οι Έλληνες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων παρέμεναν αδρανείς, στωικοί και περιέργως αδιάφοροι.
Τι έκανε τους Έλληνες να αντιδράσουν; Ούτε οι εξορίες, ούτε τα βασανιστήρια, ούτε οι αυθαιρεσίες.
Μία πανεπιστημιακή σχολή, της νομικής, έφερε τα πάνω κάτω στην πανίσχυρη χούντα των συνταγματαρχών. Μια σπίθα που αν πέσει σε κατάλληλο περιβάλον γίνεται πυρκαϊά.
Μπορούμε να παρομοιώσουμε τις κοινωνικές εκρήξεις με την μπόρα που έρχεται να διαδεχτεί την νηνεμία. Τίποτε δεν προδίδει τον επερχόμενο κατακλυσμό, όλα κυλούν ήρεμα και ξαφνικά, μακρυά στον ορίζοντα ακούγονται τα πρώτα μπουμπουνητά και σε μικρό χρόνο φτάνει η μπόρα που παρασύρει με την ορμή της κάθε τι που θα βρει στον δρόμο της, χρήσιμο ή άχρηστο. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο, να παρασυρθούν μαζί με τα άχρηστα και τα χρήσιμα. Αυτή είναι η εξέλιξη των κοινωνικών φαινομένων. Αστραπιαία, ανεξέλεγκτη, ορμητική, αλύπητη. Αλίμονο σε όποιον δεν είναι προετοιμασμένος, όποιον η μπόρα βρει απροστάτευτο, ούτε ψύλλος στον κόρφο του.
Ελέγξιμες καταστάσεις μπορούν να υπάρχουν μόνο στα επιστημονικά εργαστήρια, στην κοινωνία τίποτε δεν είναι ελεγχόμενο, φαίνεται ότι ελέγχεται η κατάσταση αλλά η ιστορία μας αποδεικνύει ότι οι κοινωνίες αντιδρούν ξαφνικά, απρογραμμάτιστα, κατακλυσμιαία.
Οι παρατρεχάμενοι των εξουσιαστών κάνουν εκθέσεις όπου υποστηρίζουν ότι η κατάσταση είναι πλήρως ελεγχόμενη αλλά η αναταραχή έρχεται και βρίσκει πολλές φορές τους εξουσιαστές απροετοίμαστους. Μην ξεχνάμε την έκθεση των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ όταν διαβεβαίωναν ότι το καθεστώς του Σάχη στο Ιράν (Περσία) είναι ακλόνητο και ένα μήνα μετά το Σαχικό καθεστώς κατέπεσε σαν χάρτινος πύργος.
