Ο κόσμος αλλάζει;

 

 
 
 
Ιστορικά γνωρίζουμε ότι οι οικονομικές και πολιτικές αλλαγές έρχονται, εννοείται σε μεγάλη κλίμακα, μετά από επαναστάσεις.
Μετά από κάθε επαναστατική διαδικασία οι δομές και τα εξουσιαστικά μοντέλα αντικαθιστούν τα προηγούμενα.
Ο 19)ος αιώνας μας έδωσε το χαρακτηριστικό παράδειγμα των επαναστατικών αλλαγών όπου ο κόσμος μοιράστηκε σε δύο ισχυρούς συνασπισμούς, τον δυτικό απ' την μία και τον κομμουνιστικό απ' την άλλη. Φυσικά η δημιουργία του κομμουνιστικού κόσμου έγινε μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους.
Στον 20)ο αιώνα ο συνασπισμός των κομμουνιστικών κρατών διαλύθηκε και τα κράτη που τον συναποτελούσαν τράβηξαν το καθένα τον δικό του δρόμο.
Η Ευρώπη μετά τους δύο καταστροφικούς πολέμους αποφάσισε να ενωθεί με τελευταία προσπάθεια την νομισματική ένωση και την Ευρωπαϊκή ένωση. Το κατά πόσο πέτυχε το πείραμα της ένωσης της Ευρώπης είναι και σήμερα ένα ερώτημα. Άλλοι ισχυρίζονται ότι η κατάσταση στην Ευρώπη είναι καλύτερη και προτείνουν την μεγαλύτερη ισχυροποίησή της (φεντεραλιστές) και άλλοι επιδιώκουν την διάλυσή της και την επιστροφή στα έθνη-κράτη (ευρωσκεπτικιστές). Το ποιοι έχουν δίκιο μένει να το δείξει η ιστορία.
Υπάρχουν όμως αλλαγές που γίνονται σε παγκόσμια κλίμακα που περνούν σχεδόν απαρατήρητες απ' τον πολύ κόσμο, το μόνο που αντιλαμβάνονται οι πολλοί είναι τα αποτελέσματα αυτών των αλλαγών στην ζωή τους.
Αφορμή για το κείμενο είναι οι τελευταίες αλλαγές που έχουν σχέση με τις τράπεζες και όχι μόνο.
Παλιότερα υπήρχε η βεβαιότητα ότι όποιος έχει καταθέσει κάποιο ποσό σε μία τράπεζα ήταν εξασφαλισμένος ειδικότερα αν τα κεφάλαια των καταθέσεών του ήταν μεγάλα. Σήμερα ο φόβος και η αβεβαιότητα διακατέχει τους καταθέτες.
Μπορεί να πει κάποιος ότι και στο παρελθόν έγιναν παρόμοια γεγονότα μετά από πτωχεύσεις τραπεζών. Η αλλαγή έγκειται στο ότι σήμερα δεν θα γίνονται πτωχεύσεις τραπεζών αλλά αυτές θα διασώζονται απ' τους καταθέτες.
Αυτή η αλλαγή με δεδομένη την ρευστή οικονομική κατάσταση παγκοσμίως εντείνει τον φόβο και την αβεβαιότητα.
Μία άλλη αλλαγή είναι η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, κάτι που ήταν ο θεμέλιος λίθος των αστικών καθεστώτων. Ο κατέχων ακίνητη περιουσία, μικρή ή μεγάλη, ωθείται στο να την πουλήσει για να ανταπεξέλθει στην όλο και περισσότερο αυξημένη φορολογία.
Πάνω στην ατομική ιδιοκτησία στηρίχτηκε το αστικό καθεστώς για πολλά-πολλά χρόνια. Αυτός που κατείχε ατομική ιδιοκτησία, ιδιαίτερα ακίνητη περιουσία, ήταν εξασφαλισμένος ότι δεν θα χάσει τους κόπους μιας ζωής ή τα όσα κληρονόμησε απ' τους προγόνους του.
Το ερώτημα είναι, τι θα απογίνει όλη η ακίνητη περιουσία; Θα περάσει στα χέρια λίγων; Με ποιο σκοπό;
Εδώ θα προσθέσω και την προσπάθεια που γίνεται με νομοθετικές ρυθμίσεις να μην ορίζουμε ούτε το σώμα μας το ίδιο, το οποίο μπορούν κάποιοι ακόμη και χωρίς την θέλησή μας να το διαχειρίζονται κατ' όπως θέλουν.
Πολλές οι απαντήσεις και εξαρτώνται απ' το ποιος απαντά σ' αυτά τα ερωτήματα.
Μία τρίτη ουσιαστική αλλαγή είναι το λεγόμενο λογιστικό χρήμα δλδ το χρήμα που στην ουσία δεν υπάρχει αλλά είναι εγγεγραμμένο σαν κατάθεση ή ομόλογο κτλ σε κάποια χέρια. Το σημερινό χρήμα δεν ανταποκρίνεται στην οικονομική κατάσταση και δεν έχει το αντίστοιχο αντίκρυσμα, είναι απλά μία λογιστική εγγραφή.
Πολλοί πιστεύουν ότι αν γίνει μία παγκόσμια εκκαθάριση των δανείων και πιστώσεων στο τέλος θα βρεθούν πολλοί που νομίζουν ότι έχουν μεγάλες περιουσίες πάμπτωχοι.
Μπορούμε πάντως να συμπεράνουμε ότι γίνεται μία προσπάθεια υπερσυγκέντρωσης ακίνητης και κινητής περιουσίας σε λιγότερα χέρια. Η προσπάθεια αυτή συνοδεύεται και από την κατάλληλη νομοθεσία, όπως η απαγόρευση της ιδιωτικής παραγωγής, η απαγόρευση συγκέντρωσης νερού σε ιδιωτικές δεξαμενές κτλ.
Ο επερχόμενος πόλεμος θα είναι πιθανό όχι με όπλα ανάμεσα σε όσους θα προσπαθούν για την αυτάρκειά τους και στους έχοντες τα μέσα παραγωγής.
Αυτό που τρέμουν οι παγκόσμιοι εξουσιαστές που κινούν τα νήματα αυτών των αλλαγών είναι η απεξάρτηση των ανθρώπων απ' την μαζική παραγωγή και η ικανοποίηση των βασικών αναγκών από ιδιωτικές μικροπαραγωγές. Τέτοια εξάρτηση από μαζικές παραγωγές είχαμε στο επίπεδο κρατών, η προσπάθεια για πλήρη εξάρτηση ακόμη και μεμονωμένων ανθρώπων είναι σημερινό φαινόμενο.
Ας περιμένουμε τις εξελίξεις αγρυπνώντας.