Γράφει ο Κλεισθένης.
Όποιος θέλει αυτοπροσδιορίζεται σαν αριστερός. Παλιότερα είχαμε στην Ελλάδα την ανανεωτική αριστερά δλδ ένα κόμμα που δημιούργησαν κάποιοι που κατήγγειλαν το ΚΚΕ.
Κύλισε πολύ νερό στον μύλο του χρόνου και τμήματα της ανανεωτικής αριστεράς προσέγγισαν το ΠΑΣΟΚ.
Από διάσπαση σε διάσπαση ο χώρος της αριστεράς.
Σήμερα έχουμε και την λεγόμενη κυβερνώσα αριστερά δλδ μία αριστερά που μπορεί να συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις και να δρα σε καπιταλιστικό περιβάλλον.
Το παράδειγμα της ΔΗΜΑΡ όμως ξεπερνάει κάθε όριο. Συμμετέχει σε μία κυβέρνηση με ακρονεοφιλελεύθερη πολιτική.
Λίγο ακόμη και θα τρελαθούμε.
Τα αστικά κόμματα με προεξάρχουσα τη ΝΔ αποδέχονται με ευκολία τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εκπορεύονται απ' την υπερσυντηρητική ΕΕ. Ομοίως και το ΠΑΣΟΚ που αγκιστρωμένο στην εξουσία για πολλά χρόνια και χάριν αυτής μετουσιώθηκε σε νεοφιλελεύθερο κόμμα.
Η ΔΗΜΑΡ διακηρύσσοντας ότι είναι κομμάτι της αριστεράς, με προσωνύμιο δημοκρατική, ξεφεύγει τελείως απ' τη λογική.
Με την ψευδώνυμη ονομασία κυβερνώσα αριστερά προσπαθεί να μας πείσει ότι μπορεί να συνυπάρχει σε μία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση χωρίς να αποποιείται την αριστερή προέλευσή της και την αριστερή λογική που θα πρέπει να την διέπει.
“Τρίχες κατσαρές”, συγνώμη για την έκφραση. Αυτό που προσπαθεί να επικοινωνήσει ότι δλδ μετέχει στην κυβέρνηση σαν εγγυητής μιας αριστερότερης πολιτικής αποδεικνύεται στην πράξη ψευδές. Η εφαρμοζόμενη πολιτική όχι μόνο δεν κλίνει προς τα αριστερά αλλά όλο και περισσότερο δεξιόστροφη γίνεται.
Οι πολιτικές μεταπτώσεις της ΔΗΜΑΡ αλλά και των απ' αυτήν στηριζόμενων υπουργών γελοιοποιούν κάθε έννοια δημοκρατικότητας που πρέπει να διέπουν κάθε αριστερό κόμμα.
Παλιότερα είχαμε δύο συνταγματολόγους (Βενιζέλο και Λοβέρδο) που καταπάτησαν κατάφωρα το σύνταγμα με τις πολιτικές που εφάρμοσαν. Η περίπτωση του συνταγματολόγου Παυλόπουλου φυσικά δεν είναι καλύτερη. Το ότι όμως ο Μανιτάκης που στηρίζεται απ' την αριστερή ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να επιβάλει αντισυνταγματικές πολιτικές δείχνει και το τι εννοούν κυβερνώσα αριστερά.
Έχω υποστηρίξει ξανά ότι το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε σύγχυση. Το αν βρίσκεται ηθελημένα ή όχι ας το κρίνει όποιος θέλει αλλά η επαναϊδεολογικοποίηση των κομμάτων είναι εκ των ουκ άνευ για την πολιτική σταθερότητα και το ξεπέρασμα της κρίσης.
Το ότι η σημερινή νεοφιλελεύθερη πολιτική παρουσιάζεται με ψευδοαριστερό περιτύλιγμα δεν ξεγελά κανέναν.
Πάντοτε θαύμαζα όποιον παρέμενε πιστός στις ιδέες του και στην επιστημοσύνη του. Η λεγόμενη υστεροφημία ήταν επιδιωκόμενο για όποιον ήθελε να ασχοληθεί με την πολιτική. Το ποια υστεροφημία θα έχουν οι συνταγματολόγοι που εν γνώσει τους παραβιάζουν το σύνταγμα χάριν της υπουργικής καρέκλας θα το κρίνει η ιστορία.
Ντροπή.
