Τον τελευταίο καιρό πολύς ντόρος ξανάγινε με την εμφάνιση κρουσμάτων ιλαράς. 

 
Ένα πρώτο συμπέρασμα θα ήταν η σκληρή πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης. Και θα ήταν αλήθεια όπως δείχνουν στοιχεία κινήσεων αλληλεγγύης και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων: πολλές οικογένειες αποκλείονται από την παραδοσιακή κάλυψη τους από τον ιδιώτη Παιδίατρο, χωρίς να ενημερώνονται στο που και αν μπορούν να καλυφθούν.

Μια άλλη διαπίστωση θα ήταν τυχόν προβλήματα από το κύμα μεταναστών, το οποίο δε θα ταν απόλυτα αληθές, αφού ευτυχώς τα παιδιά των προσφύγων καλύπτονται από ΜΚΟ που τους παρέχουν εμβολιαστική κάλυψη (Γιατροί Του Κόσμου, Γιατροί Χωρίς Σύνορα, κλπ). Ένα άλλο θα ήταν η συμβολή του new age αντιεμβολιαστικού κινήματος που σαρώνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: και θα ταν απολύτως αληθές. Σε σειρά προηγούμενων άρθρων έγινε προσπάθεια να τεκμηριωθεί η ανάγκη της κάλυψης μέσω του εμβολιασμού. Αλλά όμως γιατί να έχουμε στην τελική δίκιο;

Η ερώτηση γίνεται υπό το πρίσμα ότι η λογική (ενός σύγχρονου αστικού κράτους τουλάχιστον) υπαγορεύει πως οι έχοντες γνώση φέρουν και μεγαλύτερη ευθύνη, πόσο μάλλον αν κατέχουν επιστημονικές ή διοικητικές θέσεις. Αν δεν ενδιαφέρονται αυτοί ποιος θέλουμε να ενδιαφερθεί; Οι μανούλες του facebook; Από την άλλη θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί να μην ενδιαφέρονται και αυτοί οι υπεύθυνοι; Μήπως δεν προκήρυξαν χιλιάδες θέσεις στις νέες δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας; Η μισή αλήθεια είναι αυτή. Η άλλη μισή είναι πως ούτε το ένα τέταρτο δεν έχει καλυφθεί σε επίπεδο αιτήσεων από γιατρούς. Άρα προς το παρόν τα σχέδια για την ΠΦΥ πάνε περίπατο. Γιατί όμως; Μήπως φταίνε οι νέοι γιατροί; Ίσως δεν έπρεπε να περιμένουν καλύτερους μισθούς (το 1/5 με αντίστοιχους του εξωτερικού ή λίγο χαμηλότερους από άλλους δημόσιους λειτουργούς όπως των σωμάτων ασφαλείας), καλύτερες εργασιακές προοπτικές από μια 3ετή σύμβαση ή καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τα ξέραν θα πουν πολλοί. Όχι δε τα ξέραν αλλά τι να κάνουμε, πολλά αλλιώς τα περιμένουμε και αλλιώς μας έρχονται.

Θα πείτε τα λεφτά δεν είναι το παν. Και θα έχετε απόλυτο δίκιο. Μήπως δε νοιάζονται για την εκπαίδευση των νέων γιατρών; Μήπως δε θα καταθέσουν εντός του μηνός νομοσχέδιο για την αλλαγή της χορήγησης ιατρικών ειδικοτήτων; Το οποίο κανένας δεν ξέρει ποιους θα πιάνει, σε τι θα πιάνει και πότε. Άλλα και γιατί να το ξέρουμε; Το ξέρει το ΚΕΣΥ και αυτό μας φτάνει. Μήπως δε θα φέρουν νομοσχέδιο για την εκπαίδευση και τον περιορισμό των φαρμακευτικών εταιριών στα συνέδρια; Εξάλλου οι ανάλγητοι γιατροί φταίνε που για να πάνε σε συνέδρια (των 500€ πολλές φορές, δηλαδή το μισό του μισθού ενός ειδικευόμενου) υποχρεώνονται στα κοράκια τους φαρμακάδες. Βέβαια το ότι το κράτος δεν προνοεί όχι για συμμετοχή σε συνέδρια αλλά ούτε για απλά εκπαιδευτικά μαθήματα ή για βιβλία (τα οποία κοστίζουν κοντά στα 100€) δεν έχει καμιά σημασία. Θα τα λύσει αυτά το νέο νομοσχέδιο. Που δεν ξέρει κανείς τι θα γράφει και τα πορίσματά του βασίζονται σε μια επίσκεψη ενός ορκωτού λογιστή. Και μιας συνεδρίασης μιας επιτροπής κάπου στην Αθήνα.

Τι άλλο θέλετε δηλαδή; Οι ανάλγητοι γιατροί φταίνε. Που δεν πάνε με 800€ σε όποιο ακριτικό νησί έχει ανάγκη. Το λένε τα ραδιόφωνα, το λεν και τα δελτία. Λες και αυτοί θα πήγαιναν στη Βαγδάτη με 500€. Αλλά δεν έχει σημασία. Ο γιατρός δεν πρέπει να διαμαρτύρεται. Είναι λειτουργός, πράγμα που στην Ελλάδα τείνει να ταυτίζεται με το μαλάκας. Εκτός και αν είναι φακελάκιας οπότε τότε γίνεται ένας ευυπόληπτος κύριος.  Οπότε τελικά και να θέλουμε εμβόλια σε λίγα χρόνια ποιος θα τα κάνει; 

Εφόσον οι υπεύθυνοι για τον υγειονομικό σχεδιασμό δεν ενδιαφέρονται για τίποτα πέρα από σχέδια και φανφάρες; Δεν προσπαθούν ούτε με οικονομικά κίνητρα ούτε με λειτουργικά να δομήσουν ένα ποιοτικό σύστημα υγείας; Δεν παίρνουν την απόφαση να δώσουν μεγαλύτερους μισθούς κάνοντας πέρα τους φακελάκηδες και τους διαπλεκόμενους; Με στέρεες βάσεις για την πρωτοβάθμια υγεία και κονδύλια για την εκπαίδευση. Να μείνουν στο δημόσιο όσοι θέλουν να μείνουν και στο ιδιωτικό όσοι θέλουν. Και να οργανώνονται βιβλιοθήκες και συνέδρια από όσους θέλουν να διδάξουν και εκτός χορηγούμενων συνεδρίων. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Σε μια κοινωνία της οποίας οι υπεύθυνοι δεν μπορούν να οργανώσουν μια σοβαρή ενημέρωση για τον εμβολιασμό ποιος φταίει; Σίγουρα όχι οι διοικήσεις. Αυτοί είναι καλά και ευυπόληπτα παιδιά. Και γι αυτό θα μπορούσε κάποιος να πει να τους πάρουμε μια πάστα και όχι να τους κάνουμε διοικητές.  Όσο όμως είναι ας πάρουμε απόφαση ότι δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογούμε για τα εμβόλια. Ας μη κάνουμε τελικά. Αφού ήδη ξεμένουμε από γιατρούς. Ποιος θα τα κάνει; Τα ΜΑΤ που είναι η μόνη μονάδα με αυξητικές παροχές ή ο βουλευτής-δερματολόγος που κάνει μακροβούτια στο μαζούτ; Θα ταν κι αυτό κάποια λύση. Στο εν τω μεταξύ ας κάνουμε το σταθμό μας που βρίσκονται επιμελητές και διευθυντές με φιλότιμο. Όπως και στο Μαυρογιαλούρο είναι το μόνο ίσως που μας απέμεινε. Αφού για το υπουργείο είμαστε ένα είδος φοιτητή, χωρίς τα δωρεάν βιβλία. Τουλάχιστον υπάρχει ακόμα το φιλότιμο. Το οποίο όμως δεν εμβολιάζεται…

Του Πάνου Χριστοδούλου*. *Ειδικευόμενος Ιατρικής Βιοπαθολογίας, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διοίκησης Μονάδων Υγείας


nostimonimar.gr